لیدی گاگا: مردم فکر می‌­کنند دوران طلایی من به پایان رسیده ­است

گزارش اختصاصی گاردین از لیدی گاگا که در شبگار منتشر می­‌شود. در این مصاحبه او در مورد آلبوم­‌های قبلی‌­اش، منتقدانش و آلبوم جدیدش حرف می­‌زند. چرا لیدی گاگا خود را از چشم طرفدارانش مخفی می‌کند؟ چرا او بر روی یک ویلچیر طلایی می­‌نشیند؟ و آیا واقعا او یک دختر آهن‌پرست نیویورکی است‌؟

در سال 2008، وقتی که موج محبوبیت لیدی گاگا شروع شد؛ عده‌­ی زیادی احساس ­کردند نمی‌­توانند نسبت به او بی‌تفاوت باشند. در آن زمان آهنگ­‌های پوکر فِیس (poker face)، تلفن(telephone)و َبد رُمانس (bad romance) تنها سه آهنگی بودند که از او به بازار آمده بود. در طول چند سال بعد، پوشیدن لباس گوشت­‌مانند، اجراهای گِرَمی (Grammy) در تخم مرغ­­‌های غول‌پیکر و سیلی از حرف و حدیث­‌های جنجالی حاصل فعالیت­‌های او بود. حتما شما فکر می­‌کنید این ستاره­‌ی پاپ با نام اصلی استفانی گِرمانوتا، همیشه می­خواهد به هر وسیله‌­ای خودش را در چشم مردم فرو کند؛ اما چیزی که خودش به عنوان حقیقت می­‌گوید، کاملا با نظر مردم متفاوت است.

زمانی که قبل از مراسم افتتاحیه جشنواره آیتونز(iTunes) او را در اتاق پشت‌صحنه در شمال لندن ملاقات کردم؛ صادقانه توضیح داد:«من در خانه مخفی می­‌شوم! همیشه این کار را می­‌کنم… برای حفظ تصویرم به عنوان یک ستاره در چشم طرفدارانم این کار را می­‌کنم! منظورم این نیست که من ستاره هستم، منظورم این است که مردم همیشه مرا در بهترین حالتم دیده‌­اند و این واقعا آزار‌دهنده است. چون من باید خیلی به خودم برسم تا از خانه بیرون بروم. می­‌توانید تصور کنید چه احساسی دارید وقتی نمی‌­توانید آزاد و رها باشید؟… راستش ، من چند سالی ­است که آزاد و راحت نیستم.»

گاگا به خاطر قرار دادن طرفدارانش در اولویت به خود می‌بالد، و این‌طور به نظر می‌­رسد که نمی­‌خواهد طرفدارانش او را به صورت یک انسان عادی ببینید. «من تمام طول روز را در خانه می­‌مانم و اگر بخواهم از خانه خارج شوم در گاراژ خانه‌­ام سوار ماشینم می‌­شوم و در گاراژ مقصد پیاده می‌­شوم؛ همین کار را موقع برگشتن تکرار می­‌کنم، حتی وقتی از کشوری به کشور دیگر مسافرت می­‌کنم هم همین‌طور است و هرگز در معابر عمومی راه نمی‌­روم. طولانی‌­ترین پیاده­‌روی من تا به حال، فاصل‌ی ماشین تا هواپیما بر روی باند بوده است.»

در این برنامه گاگا چند آهنگ از آلبوم آینده‌­ی خود با نام آرت پاپ( ARTPOP) اجرا می‌­کند. «آرت پاپ من بی‌نظیر است.» جمله‌­ای که او با ضربه به سیم­‌های گیتارش به آرامی زمزمه می­‌کند و بیشتر از پیش باعث علاقمندی طرفدارانش و انزجار مخالفانش می­‌شود. از دید مخالفانش ـ که به نظر می‌­رسد هر روز تعدادشان بیشتر می‌­شود ـ او نمونه‌ای کامل از خرده ستاره‌­ای است که با کمک اهرم­‌های پوچ و بی‌­ارزش بیرون جهیده است. اما در نظر طرفداران سفت و سختش یا همان «بچه هیولاها»، او نه تنها بزرگ‌ترین ستاره پاپ بر روی زمین است؛ بلکه پیامبری است که سرود خود­ دوستی و حب نفس می­‌خواند. برای آن‌ها آخرین آلبوم او بُرن دیس وِی (Born this way)؛ کم از کتاب مقدس ندارد.

گاگا با آگاهی از جذابیت‌اش در لباس‌­های فلزی، امروز با ظاهری تهاجمی و درنده حضور پیدا کرد، در هنگام ورود مرا بوسید و از کفش‌­های من تعریف کرد (خم شد و کفش‌­هایم را از نزدیک برانداز کرد). مسئول روابط عمومی و مدیر برنامه‌­ی او، هر دو در نزدیکی در ایستاده‌ ­بودند، گاکا به آن‌ها دستور داد تا بنشینند و ساکت باشند. بر روی ویلچیرش تاب می­‌خورد، طوری که پاشنه‌های غول‌پیکر کفشش به زمین می‌­سایید. او مثل یک کودک نو پای مؤدب رفتار می­‌کرد. هنگام بیان تمام حرف­‌هایش حالت تاکیدی به خود می­‌گیرد. می‌­دانید که در سال 2011 نزدیک به 6 میلیون نسخه از آلبوم بُرن دیس وِی (Born this way) در سراسر جهان فروخته شد اما وقتی که آخرین آهنگ این آلبوم، مَری دِ نایت (Marry the night) در رده بندی 10 آهنگ برتر آمریکا قرار نگرفت؛ بسیاری از مردم گمان کردند دیگر امپراتوری با شکوه لیدی گاگا به پایان رسیده است. اما حالا که تنها یک آهنگ از آلبوم آرت پاپ (Art pop) به نام اَپلاز (Applause) که یک الکترو پاپ است منتشر شده، کمپین تبلیغاتی لیدی گاگا تلاش می­‌کند تا این آهنگ یکی از سه آهنگ برتر آمریکا یا انگلیس شود.

چند هفته پیش، گاگا نقل قولی از مایکل جکسون در توییتر گذاشته بود:« ستاره­‌ی بزرگ‌تر، هدف بزرگ‌تر». آیا او احساس ناراحتی و ناامنی کرده ­است؟ در حالی که لباس تنگ و سرهمی‌­اش با حرکت تندش تکان خورد، بدون تردید پاسخ داد:« البته که این‌طور احساس می­‌کنم! مردم شگفت‌­زده می­‌شوند وقتی می­‌بینند چیزی نیست که مرا نابود کند!» او یک نی به دهان می­‌گذارد و با صدای مشمئز کنند­ه‌­ای نوشیدنی­‌اش را هورت می­‌کشد. «آن‌ها از این­‌که مرا نابود کنند، از پای در بیاورند و یا خرد کنند لذت می‌برند. مسخره‌­کردن لیدی گاگا سرگرمی مردم شده­ است، این در حالی ­است که هیچ ایده‌­ای از آلبومی که بیرون داده‌­ام ندارند. هیچ ایده‌­ای از انرژی­‌ای که برای کارهایم گذاشته‌­ام ندارند. هیچ ایده‌­ای از کار و تلاشی که در پشت اجراها و کلا فعالیت­‌های من است ندارند. در واقع، مردم هیچ ایده‌­ای از هر آن‌چه که هزینه کردم تا به این‌جا برسم ندارند. بنابراین از آن‌ها ناراحت نمی‌­شوم. فقط این که می­‌بینم در چه جامعه‌­ای زندگی می­‌کنم برایم جالب است.»

قبل از این‌که چیزی در مورد آهنگ اَپلاز (Applause) از او بپرسم خودش شروع به بیان موفقیت یا عدم موفقیت آن می­‌کند: « حتی دو هفته از زمان بیرون آمدن اولین تک آهنگم نگذشته بود که همه گفتند گاگا به آخر خط رسیده؛ یا به خاطر این که هنوز به رتبه‌­ی اول نرسیده بودم؛ شایعه شد که دیگر دوران من سر آمده است. مردم کمتر بر روی خود موسیقی تمرکز می­‌کنند و بیشتر به حواشی آن فکر می‌کنند. به آمار و ارقام، یا پولی که از فروش موسیقی به دست می­‌آید.» ادامه می‌­دهد:« اگر فکر می‌کنند من خیلی به پول اهمیت می‌­دهم اصلا مرا به عنوان یک هنرمند نمی­‌شناسند. من فکر می‌­کنم وقتی که چند بار رتبه‌­ی اول را کسب کرد­ه‌­ام خیلی چیزها را ثابت کردم و دیگر اصراری به اثبات چیزی ندارم.»

برای برخی، شکست اَپلاز ربطی به آهنگ­‌های قبلی او ندارد. واقعیتی است که منحصرا مربوط به شخص گاگاست. در مطبوعات نوشته شده بود پس از آن که او در نتیجه­‌ی آسیب شدید مفصل ران مجبور به عمل جراحی، نشستن بر روی ویلچیر و منحل کردن کنسرت­‌هایش در اوایل سال جاری شد؛ آهنگ اَپلاز را به منظور چاپلوسی از مردم منتشر کرد.

گاگا می­‌گوید تلاش کرده تا عمل جراحی‌­اش را از طرفدارانش پنهان کند؛ تا کنسرت‌هایش به خوبی و خوشی به پایان برسند و بعد از آن به اتاق عمل برود؛ اما نتوانسته بود دوام بیاورد. «من از دو هفته قبل از زمان کنسرت‌ها بر روی ویلچیر بودم. اما مخفی‌­اش کرده بودم چون نمی‌­خواستم اجراهایم متوقف شوند. می‌­دانم همه فکر می­‌کنند ویلچیر طلایی هم از آن کارهایی است که برای احمق نشان دادن خودم می­‌کنم. اما من سعی می­‌کردم با ویلچیر طلایی­‌ام کمی از قدرتم را به طرفدارانم نشان دهم چرا که اگر غیر از این بود آن‌ها ناراحت و نگران می‌شدند.»

گاگا مخالف این ایده است که اَپلاز آهنگی برای منافع خودش است. او عقیده دارد، مانند هر آهنگ عاشقانه‌­ای متعلق به همه­‌ی دنیاست. او می‌گوید :«بسیار جالب است که مردم می­‌گویند این شعر برای خود خواننده سروده شده است.» با حالتی ریاکارانه ادامه می­‌دهد: «من می‌­خواهم آن‌ها واقعا آن‌طور احساس کنند و به همین دلیل این شعر را نوشتم. با این ترانه می­‌خواهم هر روز صبح که از خواب بیدار می‌­شوند؛ بگویند من با تشویق­‌های شما زندگی می‌­کنم، امروز به من نگاه کنید. من روز بزرگی را سپری می­‌کنم. امروز کار می­‌کنم و ناهار فوق‌العاده­‌ای با دوستانم می‌­خورم‌. اما مردم حالت طنز گونه‌­ی بیان مزایای مشهوریت را در شعرم، جدی گرفته‌­اند.»

منتقدان گاگا حس شوخ­‌طبعی او را در نظر نگرفته‌­اند، البته به احتمال زیاد آلبوم خشک و جدی بُرن دیس وی باعث فراموشی این خصیصه شده‌­است. در جواب سوال ما که چه چیزی که به مردم آموزش می­‌دهد، می‌­گوید:« ما همه با هم برابر هستیم».او مانند مایکل جکسون که قبل از او بزرگ‌ترین ستاره پاپ بر روی زمین بود، موسیقی را برای طرفداران پاپ معمولی که ممکن است یک آلبوم بخرند نمی‌­داند، بلکه تنها برای 20 صف اول که لباس‌های شیک می‌­پوشند، بنر تکان می‌­دهند و در روز کنسرت از ساعت 4 صبح پشت در می‌­ایستند، ارزش قائل می‌­شود‌. هنگامی که شما در مورد طرفداران خود صحبت می‌کنید‌، منظورتان از طرفدار چیست؟ « منظورم هم‌ی طرفدارانم است، منظورم هر کسی است که مرا تماشا می­‌کند.»

گاگا تصدیق می­‌کند که عاشق ستاره­‌ی پاپ شدن است. ستاره‌­ای که چیزی است غیر از آن‌چه در ظاهر دیده می‌­شود. این واقعا سخت است: «ناگهان ستاره‌­ی پاپ لباس پشمالوی خود را در می­‌آورد و شما موجودی چرک، زیرزمینی و آهن‌پرست از نیویورک می­‌بینید که می­‌خواهد در مورد حقوق برابر و حس خود دوستی حرف بزند. من خواستم این حقیقت را برای مردم فاش کنم، من این کار را کردم تا آن‌ها بدانند که در ادامه‌­ی زندگی حرفه‌ای‌ام، در زیر هر ساز و برگی که بر تن می­‌کنم من همان دختر همیشگی هستم، با آرت پاپ من همان پیام همیشگی‌­ام را با شکل جدیدی بیان می­‌کنم، اما بُرن دیس وِی تمام و کمال حامل آن پیام خاص بود.»

آیا شما انتظار دارید که طرفداران‌تان با شنیدن این حرف‌­ها همچنان طرفدار شما باقی بمانند؟ «من خیلی راحت فقط با آن‌هایی که پیام مرا می‌­شنوند و باور دارند که من تا به حال به اندازه­‌ی کافی آهنگ منتشر کرده‌­ام که در جامعه ماندگار خواهد شد صحبت می­‌کنم. مردم می‌­توانند هرچه می­‌خواهند در مورد این‌که آیا اجراهای من تغییری در زندگی طرفدارانم ایجاد کرده یا مزخرف بودن تمامی این حرف­‌ها بگویند، اما حقیقت آن است که من به تمام دنیا سفر و کنسرت برگزار کرده‌­­ام.»

 او ارقام حضور مخاطبان در سالن­‌های مختلف را زمزمه کرد و آن را با مدیر برنامه‌­ی خود چک کرد، قبل از این­‌که به نتیجه­‌ی واضحی برسند گفت:«من می‌­دانم که مردم می­‌گویند بلیت­‌های کنسرت من در آمریکا به خوبی فروش نرفته‌­است اما این کاملا نادرست است. بلیت­‌های کنسرت من در سراسر جهان هر شب به خوبی فروخته شده ­است. من به طرفداران و کسانی که ردیف جلو می‌­ایستند؛ همان­‌هایی که شما از آن‌ها صحبت می‌کردید نگاه کردم و اشک، صداقت، ناتوانی از خوشحالی‌کردن را در آن‌ها دیدم؛ چرا که آن‌ها احساس می‌کردند از طرف من پذیرفته شده‌­اند. ساخت یک آهنگ پاپ با چنین جذابیتی به ندرت رخ می‌­دهد.»

ما به طور خلاصه در مورد جشنواره‌­ی اخیر اِم تی وی ، وی اِم اِی( MTV VMA)‌، که او در مراسم افتتاحیه‌اش آهنگ اَپلاز را بسیار خیره‌کننده و با تداعی نقاشی­‌های بوتیچلی اجرا کرده بود، صحبت کردیم. با این حال اجرای او تحت‌الشعاعِ اجرای مایلی سایرس (Miley Cyrus) نیمه برهنه به همراه رابین تیک(Robin Thicke) قرار گرفت. «برای من، هدف از این اجرا برهنه شدن نبود، البته اگر کلا این کار معنی خاصی داشته باشد. من می­‌خواستم اجرایی قوی، زیبا و پر از اعتماد به نفس داشته باشم. بنابراین، این که هر اجرای دیگری توجه بیشتری را جلب کرده باشد مرا ناراحت نمی­‌کند. ما رقیب یکدیگر نیستیم. من آن‌چه باید انجام دهم را انجام می‌­دهم، آن‌ها هم همان کاری را که باید بکنند می­‌کنند. این واقعا قشنگ است که همه در کنار هم اجرا می‌­کنند، صحنه‌­ها ضبط می‌­شوند و ما آن را تماشا می‌­کنیم. این خوب نیست که یک نفر بماند و هر چیز دیگری پاک شود.»

برای یک ستاره‌ی پاپ مانند لیدی گاگا اذعان به شکست پدیده‌­ای نادر است. او حداقل در ظاهر با خوشحالی افول بعضی از کارهای گذشته­‌اش را تصدیق می­‌کند. در واقع، او پذیرای این واقعیت که هرچیزی حتی ّبُرن دیس وِی نیاز به تغییر دارد هست.

در انتهای مصاحبه، در حالی که در اتاق پشت صحنه آهنگ جدیدش با نام سواین (swine)؛ با شعر «قلبم، پوستم و جنسیتم مثل زباله بودند» پخش می­‌شد و به نظر می­‌رسید که اشاره به سوء استفاده و اذیت و آزار دارد، او گفت: «در چند سال اخیر واقعا سعی کردم بسیاری از درد و رنج گذشته‌­ام را مخفی کنم.» آیا این همان مضمونی است که گاگا در آینده در آهنگ­‌هایش استفاده خواهد کرد؟ آیا گاگا قصد دارد دست از پنهان‌کاری بکشد؟

« راستش، موقع اجرای آرت پاپ جلوی آینه ایستادم و کلاه گیسم را برداشتم، آرایشم را پاک کردم، لباسم را در‌آوردم، یک کلاه سیاه بر سرم گذاشتم. بدنم را با یک لباس سر‌همی مشکی کاملا پوشاندم. مجددا در آینه نگاه کردم و به خودم گفتم:«خب، حالا باید به آن‌ها نشان دهی که می­‌توانی بدون همه‌­ی آن‌ها هم بدرخشی.» و این مهم‌­ترین امتیاز آرت پاپ است. می­‌دانستم اگر می­‌خواهم رشد کنم، اگر می‌خواهم واقعا از درون متحول شوم؛ باید کاری بکنم که تا به حال انجامش برایم غیر‌ممکن بوده ­است.»

لینک خبر اصلی