آمستردام ـ به مدت تقریبا یک قرن، نقاشیِ «غروب در مونماژور» (Sunset at Montmajou) اثری جعلی انگاشته می‌شد. سال‌ها در یک اتاق زیر شیروانی خاک می‌خورد و پس از آن در یک مجموعه‌ی خصوصی نگه‌داری می‌شد. مردم از وجود آن خبر نداشتند، از نظر مورخین هنر هم ارزشی نداشت. اما در روز دوشنبه، موزه‌ی ون گوگ اعلام کرد: «این کار اثری واقعی از استاد است»، که به نوبه‌ی خود کشف بزرگی است. این تابلو را می‌توانید در انتهای پست ببینید.
«غروب در مونماژور» در سال1888 و در شهر آرلِهی فرانسه نقاشی شده است. مدیر این موزه، اَکسِل روگِر، طی مصاحبه‌ای گفت:«او این تابلو را در مهم‌ترین دوره‌ی زندگی‌اش کشیده است، در همان دوره‌ای که شاهکارهای قابل توجهی مانند «آفتابگردان»، «خانه‌ی زرد» و «اتاق خواب» را خلق کرده است.» او در این نقاشی غروبِ چشم‌انداز تپه ماهوری و جنگلیِ مونماژور، مزارع گندم و خرابه‌های صومعه بندیکتین در دوردست را به تصویر کشیده است. مونماژور محلی است که ون گوگ در مدتی که در آرله زندگی می‌کرد بارها از آن دیدن کرده بود.
جیمز راوندل، معامله‌کنند‌ی آثار هنری و مدیر بخش نقاشیهای مدرن در گالری دیکنسون لندن و نیویورک، که به هنر امپرسیونیست و مدرن می‌پردازند، می‌گوید:«در کارهای ابتدایی ونگوگ به ندرت نقاشی‌هایی با موضوع جنگل پیدا می‌شود که در دوره‌ی بلوغ او بسیار دور از ذهن است.»
آقای راوندل گفت:«پیش‌بینی این که غروب در مونماژور چقدر در بازار قیمت گذاشته شود واقعا سخت است، اما انتظار می‌رود ده‌ها میلیون دلار فروخته شود.»
وی افزود:« موقعیت این اثر زیاد شبیه به «گل های آفتابگردان» یا «پرتر دکتر گاشه» که درسال 1990 در مزایده‌ای به قیمت 82،5 میلیون دلار به فروش رسید، نیست.»
فِرِد لیمَن، رئیس سابق موزه که در حال حاضر مستقلا به‌عنوان مورخ تاریخ هنر و محقق ون گوگ فعالیت می‌کند در مورد این اثر که خودش آن را «100 درصد اصل » می‌خواند و اعتقاد دارد به شناخت وجوه دیگر این هنرمند کمک می‌کند؛ می‌گوید: «ما اصولا ون گوگ را به عنوان یک نقاش بسیار مدرن می‌شناسیم، اما این نقاشی سبک و سیاق نقاشیهای مناظر طبیعی قرن 19 را القا می‌کند.»
این نقاشی برای چندین سال در یک مجموعه‌ی خانوادگی نگه‌داری شده بود؛ اما آقای روگِر می‌گوید به دلیل رعایت حریم خصوصی، نمی‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد صاحبان این اثر ارائه دهد.
به گفته‌ی ماریجه وِلکوپ، مسئول تحقیقات در مورد مجموعه‌ها و ارائه‌ی گزارش به موزه، تا سال 1901، نقاشی در مجموعه‌ی برادر ون گوگ، تئو، نگه‌داری می‌شده است. بیوه‌ی او ، یوهانا ون گوگ بونگر، آن را به یک دلال آثار هنری در پاریس فروخت. در سال 1908، دلال هم آن را به یک مجموعه‌دار نروژی فروخت. مدت کوتاهی پس از آن اعلام شد که این اثر جعلی و غیر واقعی است و مجموعه دار نروژی آن را در اتاق زیر شیروانی خانه‌اش گذاشت، که تا زمانی که او در سال 1970 درگذشت همان‌جا بود. صاحبان فعلی آن کسانی هستند که همان موقع نقاشی را خریده‌اند.
آقای روگر گفت آن‌ها نقاشی را در سال 1991 به موزه ون گوگ آوردند؛ اما در آن زمان، کارشناسان آن را نامعتبر و جعلی تشخیص دادند. دو سال پیش، صاحبان نقاشی مجددا آن را به موزه آوردند و محققان موزه از آن زمان بررسی و آزمایش را شروع کردند. لوئیس ون تیلبورگ محقق ارشد این موزه، گفت از سال 1991، این موزه پیشرفت کرده است و چندین روش جدید برای شناسایی و تصدیق هویت آثار هنری به امکانات آن اضافه شده است. او گفته وقتی که کارشناسان دوباره شانس این را به دست آوردند که نقاشی را آزمایش کنند، تمام روش‌های جدید را به کار بستند.
به گفته آقای ون تیلبورگ، این نقاشی بر روی همان نوع بومی کشیده شده که ون گوگ برای حداقل یک نقاشی دیگر در همان دوران به نام« سنگ» استفاده کرده است. این کار هم‌چنین به عنوان عضوی از مجموعه‌ی تئو ون گوگ، در سال 1890 ذکر شده است. در پشت آن عدد 180 نوشته شده، که مربوط به تعداد موجودی مجموعه می‌شود و این یک سرنخ قاطع و محکم است.
آقای روگر افزود:« اطلاعات مکانی و جغرافیایی، در کنار تعدادی از عوامل دیگر به ما برای تصدیق اعتبار آن کمک کرده است. تحقیقات در حال حاضر بسیار پیشرفته‌تر شده است. بنابراین ما توانستیم به یک نتیجه‌ی بسیار متفاوت برسیم.» با توجه به اطلاعات موزه، آخرین اثر یافت شده‌ی ون گوگ در سال 1930 به نام «نقاش در راه تاراسکون » در سال 1888 کشیده شده است. تاریخ به تصویر کشیدن «غروب در مونماژور» هم چهارم ژوئیه سال 1888 تخمین زده شده است. ون گوگ در نامه‌ای که روز بعد از این تاریخ برای برادرش نوشته، منظره را به این صورت توصیف کرده است:
«دیروز، هنگام غروب آفتاب، من در دشتی بودم که پر از بلوط‌های کوچک و پیچ‌خورده بود. در زمینه‌ی تصویر تپه‌ها به چشم می‌خوردند و در درّه، مزرعه‌ی گندم. شاعرانه بود. حتی از آثار مونتیچلی هم زیباتر بود. خورشید اشعه‌های بسیار زردش را بر روی زمین و گیاهان می‌پاشید، گویی با طلا حمام می‌کردند. تمامی خطوط زیبا می‌نمود و کل صحنه جذابیتی بی‌نظیر داشت.» (او به آثار آدولف مونتیچلی، یکی از اولین نقاشانی که در ابتدای سکونتش در پاریس در سال 1886، به او علاقمند شده بود. کسی که نقش مهمی در تصمیم ونگوگ برای مهاجرت از پاریس داشت.»
«غروب آفتاب در مون ماژور» از لحاظ سایز و اندازه تقریبا مشابه «آفتابگردان» است که در همان سال نقاشی شده و به قیمت 39.9 میلیون دلار در سال 1987 در مزایده‌ی کریستی در لندن به فروش رسید.
ون گوگ در فوریه سال 1888 به آرله نقل مکان کرد و زمانش را صرف کاوش در مناظر کرد و به انجام کار در فضای باز پرداخت. او مفتون چشم‌انداز دشت‌های اطراف تپه‌ی مونماژور، با قاب سنگی و زمینه‌ی کاهی‌رنگ شده بود.
او در نامه‌ی مورخ جولای 1888، نوشته که حداقل 50 بار برای دیدن چشم‌انداز دشت به مونماژور رفته است.
آقای لیمَن، مورخ، گفت:«در حقیقت، در بسیاری از نامه‌ها و نوشته‌های او تا سال 1900 اشاراتی به نقاشیهای دیگر و بی‌هویت شده که حالا، ما یک نقاشی متناسب با این توصیفات در دست داریم.»
این نقاشی در موزه‌ی ون گوگ به مدت یک سال به عنوان بخشی از نمایشگاه «ون گوگ در محل کار» که بر روی اکتشافات جدید در مورد نقاش تمرکز می‌کند، به نمایش در می‌آید. تاریخ شروع نمایشگاه 24 سپتامبر 2013 می‌باشد. آقای روگرگفت:«هنوز مشخص نیست صاحبان فعلی قصد دارند بعد از اتمام نمایشگاه با این نقاشی چه کنند.»
لینک‌های سایت‌هایی که خبر را به طور خلاصه درج کرده‌اند:
يك اثر بزرگ ون كوك نزد من هست تعجب نكن باور نميكني بيا ببين