شعری از ادبیات غنیِ ایتالیا به ترجمهی بهاره نیک فرجام، همراه با شبگار از این عاشقانهی زیبا لذت ببرید.
پییرو بی گنجاری (Piero Bigongiari)
شاعر بزرگ ایتالیا و از استادان سبک* ( ارمتیسم: قرن بیستم ) که در ١٥ اکتبر١٩١٤ متولد شد و٧ اکتبر ١٩٩٧ در ( فلورانس ) درگذشت .
عشق نهان است ،
در میان یک تماس تلفن ،
یک مسافرت ،
یک فریاد ،
رنجِ اکنون .. میانِ یک لبخند و در فراقِ آن ،
اما این عشق است ، همین فضای اندکی که هست :
تفاوتِ احتمال، درد جانکاهی که بیتاب است.
اگر فنجانی ترک برداشته … تکههایش باقیمانده ،
این عشق است که آن را نگه میدارد ،
و از نو میسازد .
هیچ چیز نمیگذرد :
جراحت نمیپاید که التیام مییابد .
اما عشق ،
شفا نمییابد .
درمان نمیپذیرد .
از چشمان میآویزد ، آهسته آهسته ،
و کسی میگوید :
میبینم ،
با قلبم ،
آرام آرام ،
میگوید :
احساسِ تهی بودن، محنت، تردید،
شبی که آهسته میآید
یا سپیده دمی که از پسِ آن فرا میرسد ،
هوشیار، خاموش.
شباهنگام یا بامداد، نمیدانم …
این جا رودخانهای است بیکران
اما همچنان دست نایافتنی،
اندامش سرشار از قطرههای اساطیرِ سپنج .
فریاد رهایی برمیآورند
از دلبستگیهای اندک
اما سرشار .
در توفانی از بهت و حیرت ،
چه آسمان فراخیست
آنجا ،
چه سپهری میانِ سوداگران ،
برهنهی مخاطرات …
کسی فریاد برمیآورد
بر بلندا ،
غریوی از هم گسیخته .
کولهباری گشوده میشود
به بهاری ناگهانی
و آبهایی سرد متولد میشوند
بربسترِ رودهایی ژرف .
او دیده است ،
یا …
و جادهای که گشوده میشود ،
لغزان ،
غوغاییست دیرینه در پیِ ناشنیدهای بیگاه ،
امواجی ورای آواها و فرازتر از طنینها ،
نه برای آنها که نمیشنوند
هر حقِ شورمندانهای را
و نه حتی هیچ گزافهای را .
اگر هر چیز ،
درون و بیرون ،
یکسان ،
دروازهای را میگشایند ،
هوشیار هوشیار
نه فرو ریخته بر دست نوشتهای تمام
که عشق را میآفریند
میان تمثالهایش ،
او غریبیست هوشیار …
نه چون تکهای چوبِ پولادین
زیرا که عشق میتواند آنجا باشد
در میانهی راه
و تو را ترک گوید
به نرمی …
اگر جامهای از شرنگ بر تنات تابیده باشد .
__________________________________
* ارمتیسم(Ermetismo) یا مبهم گرایی، با ظهور̗ فاشیسم شاعران به این جریان گرایش پیدا کردند. دورهای در ادبیات ایتالیا که بیشتر تحت تاثیر̗ شرایط سیاسی و تئوریهای اگزیستانسیالیسم (هایدگر، یاسپرس، سارتر) بود که بر بحران̗ جامعهی اروپا، ناامنی، خلا و پوچی̗ زندگی معاصر تاکید میگذاردند. از مهمترین شاعران این دورهی ایتالیا میتوان به ( جوزپپه اونگارتتی ، ائوجنیو مونتاله ، سالواتوره کوآزی مودو و اومبرتو سابا ) اشاره نمود .