نظرات اخیر بوریس جانسون(شهردار لندن) موجب شده تا خیلیها در مورد آیکیوی خود صحبت کنند. تستهای زیادی برای اندازهگیری IQ وجود دارد، خیلی از آنها آنلاین در دسترس هستند و کاربران از آنها استفاده میکنند. اما سوال این است:«آیا آنها از نظر علمی هم معتبر هستند؟»
بوریس جانسون (Boris Johnson) که از سال 2008 شهردار لندن بوده است، به تازگی در یکی از سخنرانیهای خود در مورد آیکیو اظهاراتی داشته است؛ و با این سخنرانی اخیر توانست بسیاری از افراد را درگیر بحث و صحبت در مورد هوش و IQ کند. هوش موضوع پیچیدهای است و هر چه بحثهای عمومی بیشتری در اینباره وجود داشته باشد، مردم بیشتر آگاه میشوند. چرا که برخورد کردن با فردی که به داشتن IQ بالا اشاره میکند بدون اینکه دقیقا بداند واقعا به چه معنیست، متداول است.
تستهای IQ زیادی وجود دارد که روانشناسان از آن استفاده میکنند، مانند تست Stanford-Binet، مقیاس هوش بزرگسالان وسچلر (Weschler Adult intelligence scale) و مواردی از این دست. تستهای کاملی برای ارزیابی تواناییهای مختلف. این تستها منظما اصلاح و به روز میشوند، و معمولا باید توسط یک متخصص آموزش دیده در شرایط خاصی اجرا شوند. معمولا هزینهای نسبتا منصفانهای دارند، چرا که جز ابزارهای علمی مثل میکروسکوپ و مانند آن، محسوب میشوند.
بسیاری از انواع تحقیقات غیر علمی که به رشته هوش مربوط نمیشوند، به این آزمونهای رسمی دسترسی ندارند، در نتیجه باید در جای دیگر به دنبال آن باشیم. یکی از این جاها به طور قطع اینترنت است، و همه ما مطمئنیم اگر در گوگل کلمه “تست آی کیو” را تایپ کنیم، نتایج زیادی دریافت میکنیم. همچنین میدانیم مواجهه شدن با فردی که در مورد آی کیوی خود اظهاراتی میکند و نمره خود را ازین آزمونها گرفته است، بسیار معمول است، اما سوال این است که آیا این تستها برای سنجش آی کیو شما معتبر هستند؟
در یک پژوهش، من تعداد کمی از این تستها را امتحان کردم. انجام دادن این آزمونها به اندازه کافی ساده است. در واقع تنها نیاز به یک اتصال اینترنت و شاید یک صفحه فیسبوک و یا توییتر برای وارد شدن داشته باشید. یافتههای من به شرح زیر هستند.
تست اول
بر اساس تست اول، من به وضوح یک نابغه هستم. البته این نتیجه نباید تعجبآور باشد، من در علم اعصاب دکترا دارم، استاد دانشگاه و نویسنده صفحه علم روزنامه گاردین (Guardian science writer)هستم، چطور ممکن است از هوش بالایی برخوردار نباشم؟ با توجه به توزیع نرمال IQ، نمره 133 بدان معنی است که من در گروه هوشی “بسیار برتر” قرار میگیرم. که تنها 2% از کل جمعیت، هوشی برابر یا بیشتر از این دارند. با توجه به نتایج به دست آمده، بوریس جانسون در سخنرانی خود معتقد است که من باید از حمایت بیشتری بهرهمند شوم، که از نظر من پیشنهاد پسندیدهای است.
از آنجایی که این یک تحقیق علمی است، یک داده نقطهای به تنهایی برای ایجاد پایهای برای نتایج کافی نیست، در نتیجه تستهای بیشتری را امتحان کردم.
تست دوم
این طور به نظر میرسد که من بعد از به دست آوردن نمره به این بالایی در تست اول، بسیار ازخود راضی و حتی مغرور شدم و این مسئله در عملکردم تاثیر گذاشت. بر اساس تست دوم، من 10 امتیاز کمتر نسبت به تست اول به دست آوردم. با توجه به توزیع نرمال، من در گروه پایینتری یعنی “برترها” قرار میگیرم، که جزیی از 7% جمعیت هستم. این نتیجه هنوز هم کاملا قابل احترام است، ولی برای فردی به درخشش من، نوعی بیآبرویی محسوب میشود و قابل تحمل نخواهد بود!!!
تست سوم
برای تست سوم، واقعا تمرکز کرده بودم. چون میخواستم احترام درونی خودم را پس بگیرم و نمره آی کیو خودم را افزایش دهم. به نظر میرسد بیش از اندازه بوده است و نمره نهایی من ” بالاتر از 140″ شد. بیایید کمی در مورد آن فکر کنیم: نمره من به حدی بالا بود که خود نرم افزار تلاش برای محاسبه نمره من را رها کرده بود. همچنین این نتیجه به من میگوید من “تنها” فرد باهوش جهان هستم. از نظر من این کلمه “تنها” اتهام مبهمی به همراه دارد، انگار خود نرم افزار هم دچار این تردید است که آیا فردی میتواند چنین نمرهای بیاورد!؟ ولی من توانستم، چرا که من به وضوح هرکولی از توانایی شناختی هستم. خوشا به حال من!
تست چهارم
تست چهارم ادعا میکند که در گروه تستهای”پیشرفته” قرار میگیرد، و من هم تصمیم گرفتم که آنرا امتحان کنم. ظاهرا من از انجام تستهای استانداردی که برای طبقه معمولی کارگران است خسته شدهام، پس قاعدتا نیاز به تستی دارم که مرا بیشتر به چالش بکشد. ولی باز هم نمره من 138 شد، و مرا همچنان در گروه “بسیار برترها” نگه داشت. حتی تستهای پیشرفته هم نمیتواند نیروهای هوشی و فکری مرا شکست دهند. اینطور که به نظر میرسد من میتوانم دانشمند دیوانهاش باشم و برای فتح جهان اقدام کنم
نتیجه
احتمالا فاش کردن تکنیکهایی که برای به دست آوردن چنین نمرات بالایی استفاده کردم آموزنده خواهد بود. اساسا، همه تستها شامل سوالات چند گزینهای میباشند و من هر کدام را کاملا تصادفی انجام دادم. کل زمان آن برای من کمتر از نیم ساعت طول کشید. در حالیکه از نظر تکنیکی ممکن است جواب صحیح را به طور شانسی انتخاب کرد(یکی از مسائلی که در تستهای آی کیو وجود دارد، استفاده از MCQs میباشد)، که احتمال آن به طور غیر باوری زیاد است. نتایجی که در یک تست ارائه میشود سرنخی به ما در ادامه میدهد که میتوانیم متوجه شویم چه خبر است.
من به سختی 30% از سوالات را درست جواب دادم، و چون این کار را با سرعت انجام دادم، یعنی آی کیو زیادی دارم؟ تست پیشرفته میگوید این نشانهای از هوش است که کاری را با سرعت ولو اشتباه انجام دهیم، و به همین دلیل به من پاداش دادند. نمیتوانم به سناریوی مشابه دیگری فکر کنم. اگر یک لوله کش به شما بگوید ” من بخاری شما را به محض اینکه آنرا لمس کردم نابود کردم”، مسلما پرداختن یک جایزه به او اولین چیزی نیست که به ذهن شما خطور میکند.
این بررسی گذرا نشان میدهد که بسیاری از تستهای آنلاین آی کیو چیزی که میگویند نیستند و فقط حیله ای برای گرفتن ترافیکهای وبی و سفارشات مردمی هستند. آنهایی که من استفاده کردم، پوشیده از تبلیغات بودند، و من نمیتونم تصور کنم کسی که بخواهد محصولی را بفروشد، مشتریان خود را احمق خطاب کند ( نه حداقل قبل ازینکه پول آنها را داشته باشند).
ممکن است تستهای آی کیو آنلاین معتبر وجود داشته باشد، ولی باید در انجام دادن آنها احتیاط کنید. و باید با هر کسی که علنی نمرات خود را نشان میدهد محتاطانه برخورد کنید. فرد باهوش اینگونه رفتار میکند.
بسیار جالب!
حالا ای کیو شما 2500، چی کار کردی واسه مملکتت؟
شما الان زنده هستین؟
مطلب خوبی بود من خودم خیلی تست زدم یکی میگه ای کیو متوسط یکی میگه جزو یک درصد نابغه های دنیا😐
شما الان زنده هستین؟ یا خیر؟
خوب بود
من تست زدم و آی کیوم رو 140 نشون داد.
یکی دیگشم زد با استعداد و پیشرفته