و بالاخره این تیم ­ملی ایران است در جام ­جهانی فوتبال

۱۷ خرداد ۱۳۹۳ | ۲۳:۴۳
زمان مورد نیاز برای مطالعه: 6 دقیقه

تیم­ ملی فوتبال ایران با هدایت کارلوس کی­روش توانست برای چهارمین بار به جام­ جهانی برسد. مهم‌ترین واقعه ورزشی جهان (اونایی که می‌­گن المپیکه، بعد از زنگ بیرون کلاس وایسن) چند روز دیگر (23 خرداد)، برای بار دوم در برزیل آغاز خواهد شد، در حال که ما هم سهمی از آن برای خود برداشته‌ایم. این بیستمین دوره‌ی برگزاری جام­ جهانی از سال 1930 است. برزیل با 5 قهرمانی پرافتخارترین تیم دوران برگزاری است، تیمی که میزبان این جام هم هست و دندان‌هایش را برای گرفتن این یکی هم تیز کرده است، هرچند که نباید از آلمان با انضباط، اسپانیای مدافع قهرمانی، ایتالیای همیشه مدعی و آرژانتین مسی به سادگی گذشت.

در میان این غول‌­ها، تیم­ ملی ایران بی­ ادعا و با قد کوتاه خود ایستاده است. کارلوس کی­روش با سابقه دستیاری سرالکس در یونایتد و سرمربی­گری رئال ­مادرید و تیم ملی پرتغال، به زیبایی (نه به راحتی یا با کمک ستارگان) توانست بار دیگر ایران به جام­ جهانی برساند. شاید سقف آرزوهای یک طرفدار ایرانی صعود تیم کشورش به دور بعدی جام­ جهانی است (و اوج شادی ما زمانی خواهد بود که بعد از 85 دقیقه تلاش، وقتی مسی توانست، برای اولین‌بار، توپ را از روی نقطه پنالتی به تور دروازه­ تیم ما برساند، دیوانه‌وار به دور زمین بدود و خوشحالی کند) کی­روش با آوردن بازیکنانی مانند دژاگه و قوچان­‌نژاد که فوتبال را در مدرسه‌­های اروپا آموخته بودند، خون تازه‌­ای به رگ­‌های تیم ­ملی تزریق کرد، در حالی‌که سیستم دفاعی قوی را با همان بازیکنان داخلی پایه‌­ریزی می­‌کرد.

چند روز پیش کی­روش اسامی 23 بازیکن مسافر برزیل را اعلام کرد هرچه خط خوردن سوشا مکانی، مهدی شریفی و محمدرضا خانزاده محتمل به نظر می­‌رسید، اما کی­روش با حذف نام سردار آزمون و محمدرضا خلعتبری همه را متعجب کرد. اما چیزی که بیشتر از همه طرفداران فوتبال را در ایران  دل­ آزرده کرد، مصدومیت نابهنگام هاشم بیگ‌­زاده در بازی دوستانه با مونته ­نگرو بود. شاید تا یک سال پیش هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که هاشم بتواند در ترکیب اصلی تیم­ ملی قرار بگیرد، حتی مربی محبوبش امیر قلعه ­نویی که هر از گاهی در استقلال به او بازی می داد. اما کی­روش چیزی را دید که از دید همه­‌ی منتقدین و مربیان پرمدعای ایرانی پنهان بود، او بیگ­‌زاده را به بازیکنی طراز اول در ایران تبدیل کرد که نه تنها برای تیم­ ملی بلکه برای تیم باشگاهی‌­اش خوش درخشید. شاید این شوخی متداول این روزها بود که “مسی از هاشم می‌ترسه”، اما خود من اعتقاد راسخ دارم که اگر بیگ­‌زاده با آمادگی کامل وارد بازی‌های جام جهانی شود، با دوندگی بالا، بازی ساده و بدون اضافه­­‌کاری و اطاعت کامل از فرامین سرمربی می‌­تواند تاثیر زیادی بر بازی ایران در جام جهانی بگذارد. (حال یار که را خواهد و میلش به که باشد)

worldcup-17-3-93 کیروش جام جهانی

ترکیب احتمالی :

از 23 بازیکن مسافر ریو، فقط 11 نفر به عنوان یار اصلی می­‌توانند وارد زمین شوند، با سه تعویض هنگام بازی. ما سعی می­‌کنیم با توجه به علائق کی­روش و احساس خودمان ترکیب نهایی ایران را حدس بزنیم:

در درون دروازه قطعا جنگ اصلی میان رحمان احمدی و دانیال داوری است، هرچند به نظر من داوری نتوانست نمایش خوبی در بازی­‌های تدارکاتی نشان دهد (یادمون باشه که هر اشتباه دروازه­ بان یعنی 1 گل)، رحمان احمدی با این‌که سوپرگلر نیست اما به نظر گزینه مطمئن‌­تری است.

در خط دفاعی قطعا گزینه اصلی دفاع وسط و رهبر خط دفاعی سیدجلال حسینی است. گزینه پیشنهادی ما در کنار سیدجلال، پژمان منتظری است، اما به نظر می­‌رسد کی­روش برای این پست امیرحسین صادقی را ترجیح می دهد. در دفاع راست گزینه اول کی­روش مهرداد بیت­ آشور بازیکن از خارج آمده است که هنوز محک جدی در بازی­‌های ملی نخورده است و بعد از او پژمان منتظری و حسین ماهینی. اما مشکل اصلی خط دفاعی، دفاع چپ است که در صورت نبود هاشم بیگ ­زاده، گزینه­ ها به مهرداد پولادی و محمدرضا خانزاده و باز هم پژمان منتظری محدود می­‌شود.

ترکیب خط هافبک تیم ­ملی تا حدودی مشخص است. جواد نکونام کاپیتان کهنه­‌کار و بازیکن مورد علاقه کی­روش به همراه آندرانیک تیموریان در مرکز میدان حضور خواهند داشت. من معتقدم (و دوست دارم) که آندو تیموریان به طور حتم یکی از ستارگان ایران در جام­ جهانی خواهد بود. با نگاهی به گذشته می‌بینیم که در جام­ جهانی 2006 در آلمان در حضور ستارگان پیر و پرشمار تیم ­ملی، تنها مهره­‌ی قابل اتکای تیم آندو بود. شاید قوی‌ترین و قابل اتکاترین منطقه بازی تیم ایران هافبک­‌های وسط باشند که در صورت مصدوم (چون هیچ جور دیگه­­‌ای نمی‌شه این دو تا رو کنار گذاشت) این دو بازیکن، جانشینان خوبی مثل رضا حقیقی و قاسم حدادی­‌فر برای آن‌ها وجود دارد.

در سیستم 4-5-1 مورد علاقه کی­روش، اشکان دژاگه هافبک آزاد پشت مهاجم خواهد بود و بختیار رحمانی به عنوان جایگزین قابل اطمینان او روی نیمکت خواهد بود. در بال راست خسرو حیدری که در کنار خط بسیار خوب و موثر بازی می­‌کند و علیرضا جهانبخش از گزینه­‌های اصلی هستند. در بال چپ مسعود شجاعی با وجود افت زیادی که در این سال­‌ها کرده هم‌چنان گزینه مورد علاقه کی­روش است، هرچند که جایگزین خوبی مانند احسان حاج­ صفی وجود دارد.

بدون هیچ شکی و با اجماع کامل در بین طرفداران، منتقدان و مربیان بهترین گزینه برای تک مهاجم ایران رضا قوچان‌­نژاد خواهد بود. بازیکنی که با 11 بازی در تیم ملی موفق به زدن 9 گل شده است، باهوش ، فرصت­ طلب و دونده. کریم انصاری‌فرد تنها گزینه جایگزینی او در نوک حمله است.

و اما بعد :

این روزها حرف و حدیث­‌های زیادی در اطراف تیم ­ملی می­‌چرخد، لباس­‌های تقلبی ال ­اشپرت که هنوز تکلیفش روشن نشده و با هوشیاری کی­روش و مسئولین فدراسیون به حاشیه تبدیل نشد (امیدواریم این هشیاری بعد از جام­ جهانی هم ادامه پیدا نکند و مسئولین این دزدی کوچولو رسوا شوند)، رفتن کی­روش به تیم آفریقای جنوبی (که بعضی از دوستان وطنی ول­کن این مسئله نیستند) و حذف شدن خلعتبری که به عکس گرفتن با اون یکی خلعتبری نسبت داده می­‌شود، بی‌پولی دائمی فدراسیون (که خوشبختانه چند وقتی است صدای ناله­‌های رئیس فدراسیون را نمی­‌شنویم)، اما هنوز تیم در برابر حاشیه‌­ها به خوبی مقاوت می­‌کند. حاشیه­‌هایی که تیم ایران را در جام ­جهانی 2006 به زمین زد.

کارلوس کی­روش سرمربی تیم­ ملی ایران در جام ­جهانی است و او تعیین کننده سرنوشت تیم ­ملی است، چه کسانی با تیم باشند و چه کسانی نباشند، چه کسی بازی بکند و چه کسی بازی نکند، با چه تیم­‌هایی بازی تدارکاتی بکنیم و تیم در کجا اردو داشته باشد. در حال حاضر تنها کاری که از دست ما بر­می ­آید این است که به او اعتماد کنیم و الحق که تا به حال به خوبی مزد اعتماد خود را از کی­روش گرفته‌ایم و کلام آخر این‌که دعا را فراموش نکنیم (چه چیزی به غیر از دعا می­‌تونست تو 18 آذر 1376 ما رو از جهنم سیدنی سالم بیرون بیاره!!؟)

بهزاد طالبی
0 0 رای‌ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback)‌های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه‌ها