میدانید که 98.4% از DNA ما با گوریل مشترک است؟ اما مردمی که در کنگو دغدغه حفاظت از گوریلها را دارند خیلی بیشتر از ژنهای مشترک با آنها دارند. مردم کنگو و گوریلها هردو قربانیان جنگهای قومی و منطقهای هستند که مدتهاست آفریقای مرکزی را گرفتار کرده است.
جنگ مدام، به علاوه تهدید شکارچیان، بیماری و جنگلزدایی به گوریلها صدمه جدی زده است. اکنون فقط حدود 800 گوریل کوهستانی در جهان زنده هستند که بیشترشان در کوهستان ویرونگا(Virunga)، زندگی میکنند. رشته کوهی که میان سه کشور روآندا، اوگاندا و کنگو کشیده شده است. در این اوضاع و احوال 300 گوریلی که در کنگو زندگی میکنند در خطر ویژهای قرار دارند، زیرا گروه شورشی m23، در همین کوهستان مستقر شده است. گوریلها گاهی در درگیری تیر میخورند و گاهی مستقیما شکار میشوند زیرا بچه گوریل کالای قاچاق گرانقیمتی است، و گوشت بچه گوریل این روزها در شهرهای بزرگ آفریقا مد شده است. عکس اول از همین سری عکسها، گوریلی است که با گلوله کلاشینکف زخمی شده است و در حال نگهداری از او هستند.
در این شرایط جنگی، کمپی در کوهستان به این جنگزدگان عالم حیوانات پناه میدهد. بچه گوریلهایی که مادرانشان را از دست دادهاند، گوریلهای زخمی، همه اینجا جا دارند. نگهبانان کمپ جوری از بچه گوریلها نگهداری میکنند انگار فرزندان خودشان هستند. اینجا باغوحش یا مرکز تحقیقاتی نیست، اینجا واقعا یک پناهگاه است. اما حتی این پناهگاه هم ایمن نیست.
از سال 1996 تا امروز پارک ملی ویرونگا بیش از 130 نفر رنجر را در درگیریهای مسلحانه از دست داده است. در هر شرایطی رنجرها در موضع ضعف قرار دارند. از شورشیها و شکارچیها کمتر سلاح دارند، پس در جنگ رو در رو به سختی میتوانند پیروز شوند. اگر در کنگو صلح شود و موتور توسعه باز هم به کار بیافتد معنایش نابودی بیشتر جنگلها خواهد بود. رنجرها زورشان به پیمانکاران هم نمیرسد. رنجرهای محافظ پارک ملی همیشه در موضع ضعف هستند.
با این همه، کمپ سنکوکوه(senkwekwe) واحهای از آرامش است در این جهان پر آشوب. جایی که بچه گوریلها به زندگی برمیگردند و و برنت استیرتون( Brent Stirton) با عکسهایش به خوبی این تلاش را به تصویر کشیده است.