ویرانه های فیلیپین پس از طوفان هایان
کودکی ماسک زده تا در برابر بوی گند اجساد که دماغش را پر کرده اند مقاومت کند. مردی در میان خانهای نشسته که از ویرانهها برای خودش ساخته است. صدها درخت نارگیل ریشه کن شده اند. آب جسد مردی را به ساحل آورده است. مردم فهرست مردگان شناسایی شده را روی دیوار میخوانند. مردمی که زیر باران منتظر یک هواپیمایند تا از شهر ویران بگریزند. صفهای طولانی برای غذا می سازند. زنی در کلیسای ویران دعا میکند. دخترکی در بخش های سالم کلیسا خوابیده است و مادر و دختری در ویرانهها دوچرخه سواری میکنند و لبخند به لب دارند.
فیلیپین قربانی یکی از بزرگترین طوفانها شده است، بیش از یک هفته است.چند هزار نفر کشته، چند ده هزار بی خانمان، زندگیهایی که نابود شده است و سوال اینجاست که در کشوری مانند فیلیپین چقدر طول میکشد تا خسارات این طوفان جبران شود؟ عکسهایی که اینجا می بینید را آدام دین به سفارش مجله تایم گرفته است، او عکاسی است مستقر در پکن که به طور ویژه به فیلیپین سفر کرده است. از این طوفان عکسهای بسیار زیادی ثبت شده است. طوفانی که به گفته برخی، با سونامی چند سال قبل اقیانوس هند از نظر قدرت و شدت برابری می کرده است. تصاویری از روستاهای ماهیگیری و محلههایی که به طور کامل ویران شدهاند ابعاد فاجعه را نشان میدهند اما در میانه این تراژدی عکسی که مرا متاثر کرد ـ که در این مجموعه نیست ولی به عنوان کاور شبگار در فیسبوک نصب شده است ـ ماهیگیرانی بودند که یک یخچال خراب و چند تکه چوب قایق ساخته بودند. ایدهای که کودکان یک مرد ماهیگیر به او داده بودند. بله، حتی در این طوفان نیز زندگی جریان دارد.