شیر در زمستان؛ هنری سه پسر داشت

۳ مهر ۱۳۹۲ | ۱۳:۱۳
زمان مورد نیاز برای مطالعه: 6 دقیقه

برای پیدا کردن دیالوگی خوب (کاری که جدیدا در فضای مجازی باب شده است.) در فیلم شیر در زمستان لازم نیست دنبالش بگردید؛ فقط کافی است صحنه‌­ای از فیلم را ببینید. داستان انباشته از دیالوگ­‌های به یاد ماندنی است.  در جایی از فیلم، جفری (فرزند دوم هنری و الینور) به مادرش می‌گوید:«من می‌­دونم، تو می­‌دونی که من می‌­دونم، من می­‌دونم که تو می‌­دونستی که من می‌­دونم، ما می­‌دونیم که هنری می­‌دونه و هنری می­‌دونه که ما می‌­دونیم. ما خانواده­‌ی دانایی هستیم.» در میان این خانواده نه تنها دانایی، نفرت نیز موج می‌­زند. هر لحظه منتظر یک دیالوگ عالی باشید.

داستان شیر در زمستان (The Lion In Winter,1968) در قرون وسطی، در انگلستان، می‌­گذرد. هنری دوم، پادشاه بریتانیا، در کریسمس سال 1183 سه پسرش ریچارد، جفری و جان را به همراه مادرشان الینور د آکوآتین، فرا می­‌خواند تا جانشینی برای خود به جای فرزند ارشد مرده‌­اش هنری، تعیین کند. فیلیپ اگوست شاه جوان فرانسه نیز مهمان اوست. داستان به سادگی پیش نمی­‌رود، هر سه پسر خواهان تاج و تخت هستند. الینور که کینه‌­ای دیرین نسبت به هنری دارد با او به مبارزه می­‌پردازد. در این میان فیلیپ نیز سعی در بازپس­‌گیری اراضی فرانسه از هنری را دارد.

شخصیت­‌های فیلم همگی واقعی هستند و ما از عاقبت همه­ آنان خبر داریم. ریچارد معروف به شیردل جانشین پدر می‌­شود و به همراه فیلیپ برای برپاکردن سومین جنگ صلیبی به سرزمین مقدس و جنگ علیه صلاح‌­الدین ایوبی می­‌رود. ما ریچارد و جان را از داستان­‌های رابین­هود و آیوانهو به یاد داریم، اما شخصیت­‌هایی که ما در فیلم می‌­بینیم آن‌هایی نیستند که در تاریخ وجود دارند. تاریخ تنها محملی است برای داستان پیچیده و عجیب جیمز گولدمن(James Goldman) نویسنده اثر.

کل فیلم در طی 24 ساعت اتفاق می­فتد؛ در قلعه­‌ای در کنار رود تیمز. داستان هفت شخصیت اصلی دارد که چون سگان وحشی به جان هم می­فتند و به جای پنجه و شمشیر با کلمات هم‌دیگر را پاره پاره می‌کنند. فیلم پر است از دسیسه و دروغ و نیرنگ، هر عهدی در صحنه بعد شکسته می­‌شود، هر کلامی در سکانس بعد نقض می­‌شود و هر انسانی هم‌زمان هم مورد عشق است و هم مورد نفرت، عشق­‌ها تبدیل به کینه می­‌شوند و کینه­‌ها به عشق. داستان سهل و ممتنع است، بسیار ساده و بسیار پیچیده و با پایانی غیرقابل پیش­بینی. فیلمنامه‌­ای که گولدمن از روی نمایشنامه خود نوشته، اعضای آکادمی اسکار را ناچار به دادن اسکار به او می­‌کند.TheLionInWinter - شیر در زمستان - 3

آنتونی هاروی(Anthony Harvey) تدوینگر انگلیسی شاهکارهایی هم‌چون لولیتا (Lolita,1962) و دکتر استرنج لاو (Dr. Strangelove.1965) ساخته استنلی کوبریک (Stanley Kubrick) و جاسوسی که از سردسیر آمد (The Spy Who Came In From The Cold,1965) به کارگردانی مارتین ریت (Martin Ritt)، ناگهان دچار وسوسه کارگردانی می­‌شود و اولین و بهترین اثرش را براساس نمایشنامه‌­ای از جیمز گولدمن؛ کارگردانی می­‌کند. او برای این کار جمع عجیبی از بازیگران را دور هم جمع می­‌کند. پیتر اوتول (Peter O’Tool) 35 ساله را در نقش شاه هنری 50 ساله به کار می­گیرد. پیتر اوتول 2 سال قبل در فیلم بکت (Becket,1964) نیز نقش هنری دوم را، در سن واقعی، بازی کرده بود. از صحنه­ تئاتر لندن آنتونی هاپکینز (Anthony Hopkins) بی‌تجربه و تیموتی دالتون (Timothy Dalton) جوان را برای نقش‌­های ریچارد و فیلیپ، برای اولین بار در نقشی اصلی در سینما، به جلوی دوربین می­آورد. او برای کامل کردن تیم خود فقط احتیاج به یک فوق­‌ستاره داشت، کاترین هپبورن (Katharine Hepburn) که دوران اوجش را پشت سر گذاشته به ایفای نقش الینور گمارده می­‌شود، او با این نقش‌­آفرینی در سن 60 سالگی، سومین اسکار خود را به خانه می­‌برد. اسکاری که شاید بعد از 11 کاندیداتوری دیگر لطف خود را برای او از دست داده بود. این ترکیب عجیب و کارگردانی خوب هاروی موجب می­‌شود که نقش‌­آفرینان، یکی از بی­‌نقص‌­ترین بازی­‌های عمرشان را به نمایش بگذارند.

بزرگ‌ترین چالش هاروی برای تبدیل کردن این نمایشنامه/فیلمنامه به فیلم، دوری از مدیوم تئاتر بود. هاروی در تنها تجربه­ خوب کارگردانی خود، با وجود بازیگران تئاتری و فضای محدود، بسیار خوب از عهده‌ی کار برمی­‌آید. زوایای دوربین خوب، نورپردازی تاریک، صحنه­‌پردازی و طراحی لباس قابل توجه که تصاویر فیلم را چشم­‌نواز کرده است. البته نباید از فیلمبرداری خوب داگلاس اسلوکومب(douglas Slocombe) و طراحی صحنه مارگارت فورس (Margaret Furse) گذشت.TheLionInWinter - شیر در زمستان - 2

در دهه شصت میلادی ژانر نه چندان جدیدی در سینمای آمریکا جان گرفت که همانطور که بیدار شده بود به سرعت به خواب رفت. فیلم‌­های تاریخی نظیر بکت ساخته پیتر گلن­ویل(Peter Glenville)، مردی برای تمام فصول (A Man For All Seasons,1968) به کارگردانی فرد زینه‌­مان (Fred Zinnemann)، کرامول (Cromwell,1970) اثر کن هیوز (Ken Hughs) و همین فیلم «شیر در زمستان»، از فرزندان خلف همین ژانر در دهه 60 بودند.

شیر در زمستان در 7 رشته کاندید اسکار شد که موفق شد 3  اسکار، بهترین بازیگر اول زن برای کاترین هپبورن، بهترین فیلمنامه اقتباسی برای جیمز گولدمن و بهترین موسیقی متن برای جان بری، را به دست بیاورد.

لینک IMDB

لینک نیویورک تایمز 

لینک نقد راجر ایبرت 

لینک روتن تومیتو 

لینک گاردین 

TheLionInWinter - شیر در زمستان - 1

بهزاد طالبی
0 0 رای‌ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
2 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback)‌های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه‌ها
نرگس
9 سال قبل

واقعا فیلم پر است از دیالوگ های شاهکار. جایی هم هست که مادر از فرزندانش می خواد با هم مهربان باشند و هم را در آغوش بگیرند، و فکر می کنم “جان” در اثنای مصافحه به مادرش می گوید: “در حالی که ما هم را در آغوش می گیریم فیلیپ چه می کند؟” که اشاره است به غیبت فیلیپ و احتمال توطئه چینی اش.