آیا ورزش بیش از اندازه مجاز است؟

۱۱ شهریور ۱۳۹۲ | ۱۶:۱۱
زمان مورد نیاز برای مطالعه: 5 دقیقه

واسالوپت(Vasaloppet)، مسابقه­‌ی اسکی مارتن 90 کیلومتری است که هر سال در شمال غربی سوئد برگزار می‌­شود و مکان مناسبی برای تحقیقات بر روی تأثیرات ورزش­‌های هوازی شدید و طولانی ­مدت بر بدن انسان است. در چند سال گذشته نتایج این تحقیقات حاکی از تناسب اندام رشک برانگیز و طول­ عمر زیاد مسابقه‌­دهندگان است.

اما جدیدترین مقاله در­مورد واسالوپت، که در ماه ژوئن در مجله قلب اروپا منتشر شده؛ نگران کننده است. محققان دانشگاه اوپسالا و هم‌چنین موسسات دیگر سلامت 35000 تن از شرکت­‌کنندگان این مسابقات را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند: اکثر کسانی که در بین سال­‌های 1989 تا 1999 این ماراتن را به اتمام رسانده‌­اند یا زودتر از اکثر شرکت کنندگان به خط پایان رسیده‌­اند در 10 سال بعد از مسابقه به دلیل بیماری آریتمی قلبی(Cardiac arrhythmia) در بیمارستان بستری شده‌­اند.

برای مدتی متخصصین ورزش، ورزشکاران حرفه‌­ای و همسران‌شان در مورد این‌که ورزش باید سقف مشخصی داشته باشد و بیشتر از آن برای قلب انسان ضرر دارد، متحیر بودند. در حالی‌­که شواهد موجود بیانگر تأثیرات مثبت ورزش بر سلامت قلب و هم‌چنین کاهش خطرات بیماری­‌های قلبی بود و هیچ­‌گونه محدودیتی برای ورزش کردن وجود نداشت. طبق  مطالعات انجام شده بر طول عمر مردان ورزشکار حرفه ای  که بیش از 50 سال سن داشتند مشخص شد؛ قلب آن‌ها نسبت به قلب هم سن و سال‌هایشان که فعال هستند اما ورزشکار حرفه‌­ای نیستند؛ بیشتر مستعد ابتلا به فیبروز(Fibrosis) است.

ورزش بیش از اندازه

آخرین مطالعات بر روی واسالوپت، و آزمایشاتی که جداگانه بر روی موش‌­ها با شرایط شبیه­‌سازی شده انجام گرفته است و در همین ماه در  مجله کالج قلب آمریکا منتشر شده به بحث در مورد بالاترین و امن‌ترین سقف انجام فعالیت­‌های ورزشی می‌­پردازد. در مقاله­‌ی دیگری که در موازات همین مبحث، اما با آزمایش بر روی جانوران دیگر درمجله پلوسوان (PLoS One) منتشر شد؛ این‌طور نتیجه گرفته شده است که هرچند ورزش­‌های شدید و طولانی مدت باعث بروز آریتمی می‌­شوند؛ اما در عوض از بروز بیماری­‌های مهلک قلبی جلوگیری می­‌کنند.

به هر حال این‌که چرا تمرین­‌ها و انجام مسابقات اسکی ماراتن باعث می­‌شود تا شرکت­‌کنندگان بعدها دچار آریتمی شوند با این دست مشاهدات به پاسخ قطعی نمی‌­رسد. اما انجام آزمایشاتی بر روی موش‌هایی که  در شرایطی شبیه  مسابقات ماراتن دوانده می‌­شوند و بررسی قلب آن‌ها سرنخ خوبی در اختیارمان می­‌گذارد.

در این مطالعات دانشمندان دانشگاه مونترال، موش‌­ها را به مدت 16 هفته هر روز یک ساعت می­‌دوانند، در پایان این جوندگان در مقایسه با گروه بی‌تحرک، لاغرتر و متناسب‌تر هستند و شکل فیزیولوژیکی قلب آن‌ها با بقیه متفاوت است.

اسکن­‌ها و تست­‌ها نشان داد که قلب موش­‌های دونده به خصوص در قسمت حفره‌­های دهلیزی، از قلب گروه بی­‌تحرک بزرگتر است و ارتباط آن با سیستم عصبی جانور نیز متفاوت است. هر دوی این تغییرات بعد از تمرینات استقامتی به نظر نرمال و مطلوب می­‌آیند. اما در قلب موش­‌های دونده، نشانه­‌هایی از رشته‌رشته شدن عضله دیده می­‌شود و هنگامی که پزشکان تلاش می‌­کنند با دارو یا روش­‌های دیگر انسجام را به عضله‌­ی قلبی برگردانند؛ قلب موش­‌های دونده به احتمال زیاد از پا در می‌­آیند. قلب دونده­‌ها هم‌چنین دچار آریتمی می‌­شود که این بیماری در موش­‌های بی‌تحرک دیده نمی­‌شود.

به گفته­‌ی دکتر استنلی ناتل، رئیس مرکز الکترو فیزیولوژی قلب و عروق؛ پل دیوید و نویسنده‌­ی ارشد این مطالعه، ترکیبی از فیبروز و تغییرات سیستم عصبی پس از دوندگی­‌های طولانی در قلب حیوانات پدیدار می­‌شود که آن‌ها را بیشتر مستعد ابتلا به آریتمی می­‌کند.

او گفت:«این‌که دقیقا چه روندی درون قلب ورزشکاران استقامتی رخ می‌­دهد معلوم نیست. هدف  دانشمندان هرگز القای آریتمی به شرکت­‌کنندگان ماراتن نبوده و نیست. اما مطالعه واسالوپت و دیگر مسابقات هم‌چنان مطرح است.»

با این حال، کاسپر اندرسن، استاد دانشگاه اوپسالا و یکی از نویسندگان مطالعه واسالوپت معتقد است:«اگرچه افزایش خطر آریتمی‌های قلبی در ورزشکاران حرفه‌­ای مشاهده می‌­شود، اما فعالیت­‌های بدنی و ورزش اثرات مثبتی در جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های دیگر دارد.»

درواقع، نتیجه‌­ی مطالعه جدید بر ­روی قلب ورزشکاران در این زمینه بسیار دلگرم کننده است. در آن، موش‌ها به مدت هشت هفته در سرعت کمی متوسط‌​​تر و برای مدت کوتاه‌تر اغلب روزها در آزمایشگاه مونترال دوانده می­‌شوند.

در پایان هشت هفته، دانشمندان سعی کردند آریتمی­‌های قلبی در حیوانات ایجاد کنند، اما تمرکز آن‌ها بیشتر در فیبریلاسیون بطنی بود، که به مراتب کشنده‌تر از فیبریلاسیون دهلیزی متمرکز است. آن‌ها دریافتند که قلب حیوانات ورزش داده شده؛ مقاومت بیشتری در مقابل فیبریلاسیون بطنی نسبت به گروه کنترل بی­‌تحرک نشان می­‌دهد.

به عبارت دیگر؛ دانشمندان هنوز مطالب زیادی برای یادگیری در مورد آن‌چه پس از ماه‌­ها یا سال­‌ها تمرین استقامتی فشرده برای قلب اتفاق می­‌افتد؛ پیش رو دارند. دکتر اندرسن گفت:«من فکر نمی­‌کنم که ورزش، ناگهان باعث خطر شود. وی افزود در مطالعه‌­ی قبلی که در آن کار می­‌کرده متوجه شده شرکت کنندگان واسالوپت نسبتا عمر طولانی‌­تری نسبت به دیگر سوئدی­‌ها دارند.

در آخر، پیشنهاد او به کسانی که می­‌خواهند در واسالوپت یا هر ورزش استقامتی دیگر شرکت کنند رعایت اعتدال است. او گفت: «فراموش نکنید که به صدای بدن‌تان گوش کنید و با دیدن کوچک‌ترین علائم بیماری­‌های قلبی سریعا به پزشک مراجعه کنید.»

لینک اصلی خبر در نیویورک تایمز

مرضیه ابراهیمی
0 0 رای‌ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback)‌های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه‌ها