سی و یک درصد مردم تگزاس از اینترنت استفاده نمی‌کنند. هنوز بسیاری از مناطق روستایی آمریکا تحت پوشش اینترنت نیستند و بسیاری از مردم این کشور هنوز در سال 2013 راغب به استفاده از فنآوری اینترنت پرسرعت نیستند.
ویک سووِل هیچ نوع سرویس اینترنتی در خانه خود در پَلِستاین ندارد. او حتی چیز زیادی از چگونگی استفاده از لپتاپ نمی‌داند. یک بار که مجبور بود از اینترنت استفاده کند متوجه شد نوه‌ی او بیشتر از او در مورد کامپیوتر می‌داند. این یک زنگ خطر برای افسر بازنشسته 52 ساله در آن لحظه بود و به رینای 5 ساله که کامپیوتر را در پیش دبستانی یاد می‌گرفت، گفت:« نسل ما کاملا از نسل شما دور شده است.»
به گزارش شبکه‌ی اینترنتی تگزاس، که به صورت غیرانتفاعی توسط دولت برای انجام پروژه‌های پوشش اینترنت پر سرعت راه اندازی شده است؛ سی و یک درصد از بزرگسالان تگزاس، از پهنای باند – اینترنت با سرعت بالا – در خانه برخوردار نیستند. این شرکت غیرانتفاعی اظهار کرد فقط 4 درصد از مردم تگزاس اصلا به اینترنت پر سرعت دسترسی ندارند. این نشان می‌دهد بسیاری از کسانی که می‌توانند از آن استفاده کنند، نمی‌کنند. که هر دو رقم به طور متوسط مشابه آمار و ارقام کل آمریکا می‌باشد.
دان شایرلی مدیر اجرایی شبکه‌ی اینترنتی تگزاس، گفت:« همه فکر می‌کنند اگر ما اینترنت را در دسترس قرار دهیم، مردم از آن استفاده می‌کنند.» او در مورد پهنای باند نیز می‌گوید:«فردی که آن را تجربه نکرده است روشن نیست چگونه باید تمایلی برای داشتنش داشته باشد.»
بر اساس گزارشی از مرکز توسعه‌ی ملی کشاورزی و خدمات روستایی در سال 2013، در مناطق روستایی سراسر کشور تخصیص باند پهن هم‌چنان کمتر از مناطق شهری انجام می‌شود. بخشی از این تاخیر به این علت است که دسترسی به این نواحی مشکل است. اما دلیل اصلی این است که آنها هنوز متقاعد نشده‌اند که اینترنت می‌تواند نقش مهمی در غنی‌سازی زندگی‌شان داشته باشد. به خاطر حضور ساکنانی که اغلب سالمند، سیاه‌پوست، اسپانیایی تبار، فقیر یا کمتر تحصیل کرده هستند، شکاف بین شهر و روستا افزایش پیدا کرده است.
شارون استرووِر ،یکی از نویسندگان این گزارش و استاد ارتباطات در دانشگاه تگزاس در آستین و مدیر موسسه سیاست‌گذاری‌های ارتباطات و اطلاعات می‌گوید:« در 10 تا 15 سال اخیر، تعداد افرادی که به اینترنت پرسرعت مجهز شده‌اند و در زندگی روزانه‌ی خود از آن استفاده می‌کنند، افزایش چشمگیری داشته است. جمعیت غیر کاربر به شدت کاهش پیدا کرده است، طوری که آن دسته از مردم به ندرت در جامعه دیده می‌شوند.»
برخی از کسانی که اینترنت پر سرعت در خانه ندارند ـ از طریق فن‌آوری‌هایی مانند مودم کابلی، دی اِس اِل (DSL) و یا فیبر ـ ممکن است به اینترنت شماره‌گیری (dial-up) که بسیار کندتر عمل میکند دسترسی داشته باشند. طرفداران راه‌اندازی اینترنت پرسرعت می‌گویند که تنها این پهنای باند اجازه می‌دهد تا مردم از همه‌ی امکاناتی که اینترنت ارائه می‌دهد، از جمله فیلم، رسانه‌های اجتماعی و ویدیو چت استفاده کنند. استرووِر می‌گوید:«تلفن همراه همیشه جایگزین خوبی نیست، زیرا سرویس‌های بیسیم می‌تواند در مناطق روستایی بسیار کُند باشد و انجام برخی مراحل اداری ـ مثلا ایجاد و ارسال رزومه کاری ـ به راحتی بر روی یک تلفن همراه انجام پذیر نیست.»
برای سووِل دسترسی به اینترنت مشکل و یا خیلی گران نیست، اما او نمی دانست که علاوه بر بازدید از سایت ای بِی(eBay) چه کارهای دیگری می‌تواند با آن انجام دهد.
چند ماه پیش، او در کلاس‌های رایگان کامپیوتر در یک کتابخانه‌ی عمومی در بوفالوی تگزاس، در جنوب غربی پلستاین، در نزدیکی خانه دخترش ثبت نام کرد. از آن زمان به بعد، او با یک جهان رویایی از کپی کردن و چسباندن آشنا شد و یاد گرفت چگونه فیلم‌های آموزشی ماهی‌گیری با طعمه‌ی مصنوعی را در یوتیوب (youtube) پیدا کند.
او می‌گوید:«من هنوز هم چیز زیادی بلد نیستم، اما در حال حاضر احساس خیلی بهتری دارم. لازم نیست مدام از پسر و نوه‌ام سوال بپرسم. معلم‌مان هم اجازه نمی‌دهد ما احساس حماقت کنیم.»
معلم او، بتی هفلر، در هیوستون و در شرکت فنآوری برای همه، که ترکیبی از 94 مرکز کامپیوتر عمومی در آستین، هوستون، سن آنتونیو و تگزاس است، کار میکند.
مافوق او، فِرِن هانتر، می‌گوید:«همیشه آسان نیست مردم را متقاعد کردن که این کلاس‌ها به آنها کمک خواهد کرد. به همین علت گاهی کلاس‌ها در کلیساها برگزار می‌شود.»
هانتر که در اسمیتویل در مرکز تگزاس مشغول به کار است، می‌گوید:« باید بپذیریم که دسترسی به کامپیوتر موضوع خیلی جذابی نیست، گاهی اوقات دشوار است به مردم قبولاند که به آن نیاز دارند.»
او می‌گوید:«اغلب مردم از اینترنت بیسیم رایگان دفاتر و ادارات خیابان اصلی، که نیمکتی خارج از درب ورودی می‌گذارند و بالای آن می‌نویسند:«بر روی نیمکت بنشینید و از اینترنت بیسیم استفاده کنید.»، استفاده می‌کنند.
ویل رید، مدیر عامل شرکت فناوری برای همه در اسمیت ویل، گفت :«چند مایل دورتر از مرکز شهر، امکان دریافت پهنای باند مناسب در منزل وجود ندارد.»
ژن لوپز هفته گذشته، کمی آن‌طرف‌تر از خیابان اصلی اسمیت ویل، در اتاقی در زیرزمین یک مرکز تفریحی که در آن دبرنا بازی می‌کنند، در کلاس آموزش استفاده از ایمیل که توسط شرکت فناوری برای همه برگزار شده بود، شرکت کرد.
لوپز 62 ساله، یک پرستار بازنشسته است که در خانه اینترنت و کامپیوتر ندارد و هرگز از ایمیل استفاده نکرده است.
او گفت:« کامپیوترها مایه دردسر هستند! من از این که دیگران بتوانند به حساب‌های بانکی و شماره امنیتی ملی من دست پیدا کنند، وحشت دارم.»
اما لوپز که برای یک پزشک پاره‌وقت کار میکند، به تازگی متوجه شده است که به کسب مهارت‌های کامپیوتری برای کار خود احتیاج دارد، چرا که او ملزم به وارد کردن اطلاعات بیمه‌ی بیمار بر روی کامپیوتر است.
او می‌گوید:«من پرستار حاذقی هستم، اما کار دفتری چیزی است که اعصابم را خرد میکند.»
لوپز به تعلیمات مربی‌اش کِیسی دیس که چگونگی نوشتن و پاسخ دادن به پیام‌ها، ارسال فایل و امن نگه‌داشتن ایمیل هنگام استفاده از کامپیوترهای عمومی را توضیح می‌دهد، گوش میکند. این هفته، دیس در کلاس بر آموزش جستجوی شغل تمرکز میکند.
معلوم نیست که کلاس‌های فناوری برای همه بعد از اتمام کمک بلاعوض دولت در پایان سال جاری ادامه خواهد داشت یا نه. به گفته رید، او به دنبال سرمایه، کمک‌های اهداکنندگان یا همکاری با دیگر سازمان‌های غیرانتفاعی است تا این کلاس‌ها را هم‌چنان برگزار کند.
شایرلی از شبکه اینترنتی تگزاس، زیر مجموعه شبکه ملی، می‌گوید :«چنین کلاس‌هایی بسیار مهم هستند. هرآن‌چه اینترنت ارائه میکند باید انتقال داده شود، نه فقط اصول اولیه چگونگی استفاده از کامپیوتر!»
ارزیابی شبکه ارتباطی تگزاس نشان می‌دهد انجام کارهای سراسری در کشور، دسترسی به اینترنت پرسرعت، پذیرش و استفاده و پس از آن توصیه و تبلیغ رو به بهبود است. او گفت: :«دو سال پیش خیلی عادی بود که رئیس مرکز توسعه اقتصادی شهرستان‌ها، دسترسی به اینترنت پرسرعت را اصلا در اولویت قرار نمی‌دادند. اما حالا آنها برای تقاضای اینترنت به ما تلفن می‌کنند. در حال حاضر، آنها را درک می‌کنند که اگر اینترنت پرسرعت نداشته باشند، هیچ کسب و کاری در آن‌جا رونق نمی‌گیرد. فقط این که فلان اتوبان چقدر زیباست دیگر مهم نیست.»
با توجه به گزارش مرکز توسعه کشاورزی و خدمات روستایی ملی، در طول چند سال گذشته، شکاف میان شهر و روستا از نظر دارا بودن اینترنت پر سرعت تا حد زیادی ثابت مانده است. در سال 2010، این شکاف 13 درصد بوده است که آمار سال 2003 هم همین را نشان می‌دهد.
به گزارش استرووِر و همکارانش برایان وایتکر و روبرتو گالاردو در دیلی یوندر((Daily Yonder ، وب سایت خبری روستایی، این فاصله در طبقات خاصی از جامعه بیشتر است . به عنوان مثال، خانوارها در مناطق شهری با حضور افراد 60 سال به بالا سریع‌تر از نواحی روستایی با همین شرایط به اینترنت پر سرعت تجهیز می‌شوند.
استرووِر می‌گوید:«یکی از موارد نگران‌کننده این است که خدمات دولتی و هم‌چنین خدمات خرده فروشی روز به روز بیشتر درحال تغییر به دسترسی آنلاین می‌باشند.»
شایرلی می‌گوید:« اغلب تنها گزینه برای درخواست کار، خواستار تجدید نظر در مبلغ مالیات، انتخاب بیمه درمانی و یا تکمیل تکالیف مدرسه انجام آنلاین است که منجر به توسعه هر چه بیشتر ابزار دیجیتالی می‌شود.»
سووِل که در شرق تگزاس زندگی میکند، هنوز در خانه اینترنت ندارد. اما او و همسرش در مک دونالد و یا کتابخانه از اینترنت استفاده میکند.
او می‌گوید«:این چیزی است که در نهایت سرو کله‌اش در خانه‌ی ما پیدا می‌شود و ما قطعا در آینده عضو شبکه خواهیم بود.»
