این سوالی است که خیلیها میپرسند. علاوه بر این سوال، پرسشهای دیگری نیز مطرح میشود: تیمهای گروهمان چه ویژگیهایی دارند؟ آیا با سبکهای مشابهی فوتبال بازی میکنند؟ چطور باید با آنها بازی کرد؟ این نوشته، به این سوالات میپردازد.
بعد از قرعه کشی گروههای جام جهانی برزیل، بحث بر سر حریفان ایران داغ شده است. بحث کنندگان به دو دسته عمده فوتبالیها و مردم عادی فوتبالدوست تقسیم میشوند، نکته جالب در بحثهای اکثر فوتبالیها این است که گروه ایران را به آرژانتین تقلیل میدهند، گویا برای این افراد نیجریه و بوسنی در حد تیمهای محلات ارزیابی میشوند و با خوشبینی از 4 امتیاز و صعود میگویند. حقیقت این است که بخشی از این اکثر! فوتبالیها نیجریه و بوسنی را نمیشناسند و از قدرتشان اطلاعی ندارند، اگر هم از اینها بپرسید در 2 سال اخیر بازی نیجریه و بوسنی را دیدهاید، مطمئنا ندیدهاند. اما مطمئنا اندکی این تیمها را میشناسند. پس چرا قدرت آنها را نادیده میگیرند؟ شاید بگویید تیم ایران را دست بالا میگیرند و یا واقعا تیم ایران قدرتمند است. اینکه تیم ایران قدرتمند است را میتوانید از باشگاههایی که در آنها بازی میکنند دریابید، باشگاههای ایرانی چند سال است که حتی در آسیا هم موفق نبودهاند، که نشان دهنده قدرت لیگ ایران است، تنها یک بازیکن (دژآگه) در لیگهای معتبر داریم، بحث بیشتر درباره تیم ایران نوشته دیگری میطلبد. اما برگردیم به بحث آن عده از اهالی فوتبال که گروه ایران را گروه راحتی میپندارند، به نظر من رفتار این افراد در ارزیابی کردن امکان صعود تیم ایران بیشتر شبیه خالی کردن زیر پای کیروش پس از جام جهانی است، خوشبختانه یا متاسفانه اکنون فوتبالیها در انواع تکنیکهای علم سیاست خبره شدهاند. اما حقیقت این است که در گروه وحشتناکی افتادهایم، حریفانی که تهاجمی بازی میکنند و به یک یا دو گل هم راضی نمیشوند.
آرژانتین
آرژانتین فقط مسی نیست، همانطور که کیروش در یکی از اولین مصاحبههایش بعد از قرعه کشی تاکید کرد. باید گفت آرژانتین فقط مسی نیست. اگر شک دارید به این اسامی توجه کنید:
خط دفاعی:
ازکوئیل گارای دفاع وسط بنفیکا که مورد توجه باشگاههای مطرحی چون میلان و منچستر سیتی است. پابلو زابالتا، دفاع راست منچستر سیتی. نیکلاس اتامندی دفاع وسط پورتو که مورد توجه چلسی و منچستر سیتی است.
هافبک:
خاویر ماسکرانو، هافبک دفاعی(در خط دفاع هم از او استفاده می شود) بارسلونا. اِوِر بانِگا، هافبک وسط والنسیا.
عناصر هجومی آرژانتین علاوه بر مسی اینها هستند: آنخل دی ماریا، بال راست رئال مادرید. ازکوئیل لاوتزی، گوش چپ پاریسن ژرمن. کون آگوئرو، سنتر فوروارد منچستر سیتی. اریک لاملا، گوش راست تاتنهام. گونزالو هیگواین، سنتر فوروارد ناپولی. ریکاردو آلوارز، هافبک هجومی اینتر.
آرژانتین به راحتی به عنوان تیم اول آمریکای جنوبی به جام جهانی صعود کرد درحالیکه بازیکنان مطرحی چون توز هم به تیم ملی دعوت نمیشوند. آنها از سیستمهای متفاوتی از 3-5-2 تا 4-4-2 استفاده میکنند. مساله اصلی برای تیم ایران، ترکیب هجومی آنهاست که از بهترین بازیکنان دنیا تشکیل یافته است. این سوال هم میتواند جالب باشد: آیا مهار دی ماریا، یا آگوئرو، از مهار مسی سادهتر است؟ اینطور به نظر نمیرسد.
نیجریه
نکته اولی که در مورد نیجریه باید گفت جوانی تیم آنهاست، میانگین سنی تیم نیجریه 25 سال است. تیمی کاملا هجومی و دونده که مطمئنا به شدت ایران را تحت فشار قرار خواهند داد. بازیکنان مطرح آنها عبارتد از: احمد موسی، گوش راست زسکا مسکو که مورد توجه آرسنال است؛ امانوئل امنیکه، سنتر فوروارد فنرباغچه؛ ویکتور موزس هافبک هجومی لیوپول و هافبک باتجربهشان، اوبی میکل که در چلسی بازی میکند. نیجریه از سیستم 4-3-3 استفاده میکند، نکتهای که باید روی آن تاکید کرد منظم بازی کردن آنهاست که در تیمهای آفریقایی پارامتری کمیاب است. در آخرین بازیشان آنها با ایتالیا به تساوی 2-2 رسیدند. مساله اصلی برای ایران، دوندگی بی امان، ساختار هجومی قدرتمند و جوانی آنهاست. این تصور که بردن از نیجریه کار سادهای است، واقعا اشتباه است.
بوسنی و هرزگوین
در مقدماتی جام جهانی در گروه G اروپا با 30 گل زده به راحتی صعود کردند، شاید گفته شود که آنها در گروه آسانی بودند اما این نباید ما را فریب دهد، آنها واقعا قدرتمندند و کاملا سازمان یافته بازی میکنند، اگر بازیهای آنها را دیده باشید این نکته را تایید میکنید. مساله اصلی اما، خط حمله آنهاست با ادین ژکو، سنتر فوروارد منچستر سیتی و میرالم پیانیچ هافبک هجومی رم. بوسنی هم از سیستم 4-2-3-1 و هم 4-4-2 استفاده میکند.
نتیجهگیری کلی:
با تیمهایی هجومی روبرو شدهایم که بازیکنان هجومی خیلی خوبی هم دارند. اینکه از سید 4، بوسنی در گروه ایران قرار دارد باعث خوشحالی عدهای مثلا منصوریان شده است، باید گفت بله در قیاس با ایتالیا، هلند، فرانسه، انگلیس یا پرتغال (دیگر تیمهای سید 4)، حضور بوسنی شاید اتفاقی خوب تلقی شود. در کل گروه بسیار سختی است نه از این بابت که واقعا در گروه مرگ قرار گرفته باشیم، بلکه مساله این است که با تیمهای هجومی بازی میکنیم. کیروش مطمئنا کار سختی پیشرو خواهد داشت تا با کیسه گل از برزیل برنگردیم. امیدواریم تا چند روز آینده هیجانات قرعه کشی فروکش کند و واقعبینی جایش را بگیرد.
بسمه رب شهدا و صدیقین
همین که با استکبار جهانی و آمریکای جنایتکار هم گروه نیستیم نشانه مثبتی است از اینکه آقا امام عصر (عج) با نظر رحمت به کشور ما می نگرند.
و اما بعد
پرسش اساسی که می توان مطرح نمود این است که: مثلن تو کدوم گروه قرار می گرفتیم برامون آسون بود ؟؟؟
“گروه A: برزیل، کامرون، مکزیک، کرواسی
گروه B: اسپانیا، شیلی، استرالیا، هلند
گروه C: کلمبیا، ساحل عاج، ژاپن، یونان
گروه D: اروگوئه، کاستاریکا، ایتالیا، انگلیس
گروه E: سوئیس، اکوادور، هندوراس، فرانسه
گروه F: آرژانتین، نیجریه، ایران، بوسنی
گروه G: آلمان، غنا، آمریکا، پرتغال
گروه H: بلژیک، الجزایر، کرهجنوبی، روسیه”
آسان به چه معنا؟ امکان صعود داشته باشیم؟ هیچ گروهی.
آسان به چه معنا؟ گلهای کمتری دریافت کنیم؟ گروه های C, E, H.