ما در ایران در کدام مرحله هستیم؟ این مقاله توصیف زمان حال ماست یا آینده ما؟ شما چقدر به گوشی هوشمندتان اعتیاد دارید؟
سئول ـ لی یون سو از این‌که شش ماه پیش، گوشی تاشوی خود را با یک گوشی هوشمند تعویض کرده؛ پشیمان است. این دانش‌آموز کره‌ای با این‌که از توییت عکس‌های خنده‌دار، دادن پیامک به دوستان و بازی‌های آنلاین لذت می‌برد؛ می‌گوید این گوشی هوشمند، روال عادی زندگی او را در مدرسه و خانه دچار اختلال کرده است. او در حالی که با تلفنش بازی می‌کند می‌گوید:«دوست ندارم به این روند ادامه بدهم اما نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم.»
بر طبق آماری که دولت کره اعلام کرده است؛ از هر پنج نفر یک نفر به استفاده ازگوشی‌های هوشمند اعتیاد دارد؛ که خانم لی یکی از آن‌هاست. در واقع تعریف این نوع از اعتیاد استفاده‌ی بیش از 7 ساعت در روز از گوشی است؛ که با ترک آن اختلالات عصبی مانند پرخاشگری، بیخوابی و افسردگی در شخص بروز می‌کند.
دراوایل همین ماه، دولت کره جنوبی اعلام کرد؛ قصد دارد تا پایان سال برنامه‌های مشاوره برای جوانان در سراسر کشور و برنامه‌های آموزش معلمان در مورد چگونگی برخورد با دانش آموزان مبتلا به این نوع اعتیاد؛ برگزار کند. مشاوره‌های درمانی به کمک بودجه‌های مالیاتی در حال حاضر برای معتادان بالغ وجود دارد.
کره جنوبی بزرگ‌ترین سازنده گوشی‌های هوشمند در جهان است. سامسونگ الکترونیک، به دلیل پیشگام بودن در اینترنت با سرعت بالا و فن‌آوری‌های پیشرفته برای موبایل به خود می‌بالد. کره‌ای‌ها از اولین مصرف‌کنندگان دستگاه‌های دیجیتال جدید هستند.
نرخ نفوذ بیش از 100٪ تلفن همراه به معنی حمل بیش از یک گوشی توسط برخی از افراد است. نزدیک به دو سوم آنان از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند. دولت تمهیداتی برای مقابله با این معضل اندیشیده است. برای مقایسه، بر طبق گزارشات اتحادیه بین المللی مخابرات ضریب نفوذ گوشی‌های هوشمند در ایالات متحده، از ماه ژوئن 50 درصد برآورد شده است.
کره به لطف به در دسترس داشتن خدمات گسترده‌ی اینترنت با سرعت بالا؛ با مشکل اعتیاد به بازی‌های آنلاین در میان نوجوانان مواجه است. در حال حاضر نفوذ گوشی‌های هوشمند در میان نوجوانان و کودکان با سرعت بیشتری از گروه‌های دیگر سنی در حال افزایش است. گفته می‌شود؛ سن اعتیاد به گوشی‌های هوشمند به شدت پایین آمده است.
باتوجه به مطالعات کمیسیون ارتباطات کره، ضریب نفوذ گوشی‌های هوشمند در کودکان بین سنین 6 تا 19 درسال گذشته، نسبت به دو سال قبل با نرخ 65% سه برابر شده است. در همین حال با توجه به نظرسنجی دولت، نرخ اعتیاد به گوشی‌های هوشمند در میان نوجوانان 18% یعنی دو برابر نرخ اعتیاد 9.1٪ برای بزرگسالان است. بر پایه‌ی گزارشات مرکز تحقیقات پیو، در سال 2012، 37% از نوجوانان در ایالات متحده گوشی‌های هوشمند داشتند.
به گفته هوانگ تاهی، یک مقام رسمی در «وزارت برابری جنسیتی و خانوادگی» کره جنوبی این وضعیت واقعا نگران‌کننده است. این مشکل در دیگر مراکز تکنولوژی مانند ژاپن و تایوان نیز نمود داشته است. طی یک بررسی در ژاپن، دریافتند که استفاده از گوشی‌های هوشمند در میان دختران دبیرستانی در سال گذشته سه برابر شده است. کارشناسان می‌گویند این مسئله همان‌طور که دانش آموزان را از انجام مطالعات خود باز می‌دارد به مهارت‌های فردی آنان نیز صدمه وارد می‌کند.
ستسوکو تامورا استاد روانشناسی کاربردی در دانشگاه سیتکوِ توکیو می‌گوید: «امروزه دانش آموزان در خواندن حالات چهره بسیار ناشی هستند. هنگامی که شما زمان بیشتری را صرف تبادل پیامک به جای صحبت کردن با مردم می‌کنید چگونه قادر به درک مسائل غیرشفاهی هستید؟»
درتایوان، پدیده‌ی بررسی مداوم پست الکترونیک و وبگاه‌های اجتماعی منجر به نام‌گذاری این دسته از معتادان با نام «قبیله‌ی سر به زیر» شده است. یک بررسی توسط مرکز اطلاعات شبکه تایوان نشان داد که تعداد افرادی که از طریق لپتاپ، تبلت و یا گوشی‌های هوشمند به اینترنت دسترسی دارند؛ در شش ماه گذشته نسبت به سال قبل با رشد 200 درصدی به رکورد 5.35 میلیون رسیده است.
جمع‌آوری تلفن‌های همراه دانش‌آموزان، توسط معلمین یک امر کاملا قانونی است. اما خیلی هم موفق نیست. لی کیونگ شین دبیر دبیرستانی در اینچئون در غرب سئول می‌گوید دانش‌آموزان تلفن‌های همراه خود را پنهان می‌کنند و درطول کلاس یا در زنگ‌های تفریح مخفیانه از آن‌ها استفاده می‌کنند.
به گفته‌ی خانم تامورا مهم‌ترین دارایی جوانان تلفن همراه آن‌هاست .تلفن‌های همراه حلقه‌ی اتصال دوستان به هم هستند و شرکت نکردن در این نوع مواصلات به معنای خروج از دایره‌ی دوستان است. به همین علت اغلب بچه‌ها برای جواب دادن به پیامک‌هایشان مضطرب و عجول هستند.
یکی از پیامدهای تلفن‌های هوشمند افزایش قلدر بازی و کُری‌خوانی بچه‌ها در مدرسه است. گوشی‌های هوشمند به 12 دسته تقسیم می‌شوند که جدیدترین آن‌ها «شاه» و قدیمی‌ترین آن‌ها «برده» نامیده می‌شود. سرقت گوشی هم در مدارس خیلی باب است. کیم هوی کیونگ بازرس مدارس در اداره آموزش و پرورش سئول گفت:«مبلغی معادل 20 میلیون وون برای هر مدرسه در نظر گرفته شده تا معلمین بتوانند خسارات وارد آمده از سرقت تلفن‌های همراه‌شان را جبران کنند.»
لی یون سو دانش‌آموز 18 ساله‌ی دبیرستانی، راه حلی برای رهایی از اعتیادش به گوشی هوشمندش در زمان امتحانات پیدا کرده است. او سیمکارتش را که حاوی شماره تلفن‌های ذخیره شده است؛ از گوشی اندرویدش در می‌آورد و در یک گوشی قدیمی که امکان اتصال به اینترنت ندارد می‌گذارد. او می‌گوید: «دیگر از خودم نمی‌پرسم که چرا گوشی هوشمند خریده‌ام. گاهی تمام شب را بیدارم و در فیسبوک و توییتر می‌گردم. به محض خرید گوشی هوشمند به آن معتاد شدم.»
