کارت اخطار پدیده عجیبی است که قدمت زیادی ندارد و شاید از چراغهای راهنمایی رانندگی الهام گرفته شده است.
در میان استادیومها، توپها و روباتهایی که برای این جام جهانی طراحی شدهاند، چیزهایی هم هستند که همچنان ثابت باقی ماندهاند. شاید مشهودترین چیز، کارت زرد باشد. چه در حال حاضر و چه در گذشته، یعنی از جام جهانی 1970 که معرفی شد، یک کارت ساده، دستی و زرد بوده و هست. اما همین کارت زرد ساده میتواند به طرز عجیبی سرنوشت بازی را عوض کند.
روش استفاده از کارت زرد به طور مفصل در کتاب قوانین فیفا ذکر شده که خاطرنشان میکند بازیکنی که به هفت دلیل زیر کارت زرد دریافت کند، خاطی به حساب میآید:
-رفتار غیر ورزشی
-مشاجره بر سر رای داور؛ چه با حرف چه با حرکت
-اصرار به خطا
-وقتکشی در از سر گرفتن بازی
-رعایت نکردن فاصلهی مناسب هنگام از سر گرفتن بازی با ضربهی کرنر، ضربهی آزاد و یا پرتاب اوت
-وارد شدن به منطقهی بازی بدون اجازهی داور
-خارج شدن به عمد از منطقهی بازی بدون اجازهی داور
فیفا همچنین تاریخچهی ابداع کارت زرد را هم در پروندههای خود دارد. کارت زرد توسط کِن آستون(1915-2001) ابداع شده است. او یکی از سختگیرترین و محترمترین داورها بوده که از سال 1966 تا 1972 در انجمن داوران فیفا خدمت کرده است. آستون انگلیسیالاصل، بعد از بازی جنجال برانگیز انگلیس و آرژانتین، که یک بازیکن آرژانتینی عصبانی میخواست به زور وارد رختکن انگلیسیها شود، به فکر ایجاد محدودیتهای رفتاری افتاد. بازیکن آرژانتینی سعی کرده بود که با داور آلمانی صحبت کند و او را متقاعد کند اما درخواست آتشیمزاج او به نظر داور غیرمنطقی آمده بود و باعث شده بود تا داور او را به جرم خشونت لفظی از زمین بیرون کند. بازیکن آرژانتینی قبول نمیکرد که از زمین بیرون برود تا اینکه آستون خود را وارد ماجرا کرد. بعد از بازی، هنگامی که آستون داشت در مسیر خانهاش رانندگی میکرد، فکری به ذهنش خطور کرد. آستون در اینباره گفته است:«داشتم در خیابان کِنسینگتون های رانندگی میکردم که چراغ قرمز شد. فکر کردم که زرد یعنی حواست رو جمع کن، قرمز یعنی ایست! تو بیرونی!» به همین سادگی. تعبیر سادهی آستون حالا در بازیها به معنی اخطار و جریمه است که نه تنها در فوتبال بلکه در شمشیربازی، هاکی، والیبال و واترپلو هم استفاده میشود.
راب واکر نویسنده، در روزنامهی دیزاین آبزِروِر در مورد کارت زرد چیزهایی نوشته و از آن به عنوان یک طرح زیبای مشکلگشا یاد کرده است:
خیلی شبیه اشیای دیگر نیست. فقط یک کارت زرد ساده است اما وقتی توسط یک مقام رسمی به بازیکنی که کار ناشایستی انجام داده، نشان داده میشود قدرت خارقالعادهای دارد. نشان دادن آن باعث منفجر شدن استادیوم با صدای بوق و سوت میشود و بازیکن کارت گرفته و همتیمیهایش شروع به در آوردن شکلکهای کارتونی میکنند. کارت زرد عواقب خاصی دارد: مالکیت، شوت آزاد و همچنین این احتمال که اگر بازیکن کارت گرفته دوباره مرتکب خطا شود از بازی بیرون انداخته شود، تیم با کمبود نفرات مواجه شود و حق بازی در مسابقهی بعدی را هم نداشته باشد.
کارتها راه حل هوشمندانهای هستند تا همه متوجه شوند که در زمین خطایی رخ داده است. آنها از زبان هم فراتر میروند: نه تنها برای افراد داخل زمین روشن هستند بلکه تمام کسانی که در استادیوم حضور دارند و یا از صفحه تلویزیون بازی را میبینند، معنای آنها را میدانند و بازی بدون کارت اصلا قابل تصور نیست.
و همانطور که راب واکر در مقالهاش نوشته، جالب اینجاست که پیدا کردن استاندارد برای ظاهر کارت زرد خیلی مشکل است. بیشتر کارت زرد ها در ابعاد 7.62 در 10.16 هستند اما کارت زردهایی در ابعاد 6 در 12 هم رؤیت شدهاند. رنگ کارت زرد دقیقا باید چگونه باشد؟ آیا کارتها باید کامپیوتری رنگ آمیزی شوند؟ طیف رنگی قانونی دارند؟ مقررات این کارت مقرراتی چیست؟ پژوهشگرهای فوتبال، لطفا ما را روشن بفرمایید!
آستون احتمالا قدردان تجزیه و تحلیل کارت زرد به عنوان یک اثر نمایشی توسط راب واکر است. آستون در مورد بازی فوتبال مورد علاقهاش میگوید:«بازی باید دو طرفه باشد؛ 22 بازیکن داشته باشد؛ داور هم بازی را کارگردانی کند. هیچ متن و هیچ نمایشنامهای وجود ندارد و شما نمیدانید که آخرش چه میشود فقط باید هیجان ایجاد کنید!»