نابغه 16 ساله مغول در ام آی تی

۷ مهر ۱۳۹۲ | ۱۲:۱۰
زمان مورد نیاز برای مطالعه: 5 دقیقه

چند روز قبل از روزی که قرار بود باتوشیگ میانگانبایار را در خانه­‌اش در مغولستان ملاقات کنم، برای من ایمیلی فرستاد و از من خواست تا دو عدد آنتن باریک ماژول بی­سیم برایش ببرم. قطعات الکتریکی در مغولستان کمیاب هستند به طوری که او از قطعات یک آسانسور قدیمی برای عملی کردن پروژه‌­هایش استفاده می­‌کرد. به صورت اینترنتی مایحتاج باتوشیگ را سفارش دادم؛ دو هفته طول کشید تا آن‌ها به دستش برسد.

نابغه 1

وقتی رسیدم او در حالی که آنتن­‌ها در دستش بودند در وسط خانه­‌اش در خان­اول(اسم یک محله است) در نزدیکی اولان باتور ایستاده بود. باتوشیگ شانزده ساله مرا در شیب تندی به سمت گاراژ خانه­‌شان راهنمایی کرد تا مشکلی که آن‌جا وجود دارد را به من نشان بدهد. خیلی از بچه­‌های این شهر در گاراژ خانه­‌هایشان بازی می­‌کنند. اما این گاراژ به خاطر پیچی که در اواسط ورودی‌اش دارد خطرناک است. باتوشیگ نگران خواهر ده ساله و دوستانش بود که مبادا با ماشین‌­های در رفت و آمد تصادف کنند. پس کنار یکی از دیوارهای بتونی ایستاد و با دست به جعبه­ سفیدی که بر روی دیوار بود اشاره کرد. او با استفاده از چند سنسور، چراغ خطری درست کرده بود تا بچه­‌هایی که در گاراژ بازی می­‌کنند متوجه آمدن ماشین­‌ها بشوند و کنار بایستند.

باتوشیگ نقش ماشین‌ها را بازی کرد تا به من نشان بدهد چراغ خطرش چطور کار می­‌کند. اما او خیلی از کار خودش راضی نبود و اعتقاد داشت سیم‌کشی زیادی که دارد باعث می­‌شود دیگران از این سیستم در گاراژهایشان استفاده نکنند. او آنتن‌­ها را برای همین کار می­‌خواست و تلاش می­‌کرد تا بتواند این سیستم را به صورت بی‌سیم درست کند.

باتوشیگ خیلی با هم سن و سالانش فرق دارد. او هری پاتر نمی­‌خواند یا موزیک گوش نمی­‌دهد. فقط پروژه­‌هایش او را خوشحال می­‌کند. او می­‌گوید:«کارهای الکتریکی دنیای نامحدودی دارند و مثل بازی کردن با اسباب بازی است.» طرح چراغ خطر او در آگوست 2012 منتشر شد و او ویدیویی از چگونگی ساخت طرحش در یوتیوب گذاشت. ابتکار او اساتید انیستیتوی تکنولوژی ماساچوست(MIT) – جایی که او می­‌خواست برای ادامه­ تحصیل در آن اقدام کند ـ را تحت تأثیر قرار داد، هر چند که آن‌ها پیش از این هم از توانایی­‌های باتوشیگ مطلع بودند. دو ماه پیش باتوشیگ به عنوان یکی از 340 نفری که از میان 150000 دانش‌­آموز از بورسیه کامل در رشته­ برق و سیالات برخوردار می­‌شوند، انتخاب شد. حالا دیگر او دانشجوی سال دوم و جزو اولین گروه دانشجویان مجازی بود که درس‌­ها را به صورت فیلم و کتاب از طریق اینترنت دریافت می­‌کنند.

نابغه 2

چگونه یک دانش‌­آموز که در کشوری زندگی می­‌کند که یک سوم جمعیت آن چادرنشین هستند و اصلا چنین درسی در مدرسه به آن‌ها داده نمی­‌شود می­‌تواند به انیستیتوی ماساچوست(MIT) راه یابد؟ جواب این سوال برمی­‌گردد به استعداد درخشان و هم‌چنین بلندپروازی  باتوشیگ. انخومونخ زورگانجین، مدیر مدرسه­ سَنت، اولین مغولی است که از دانشگاه تکنولوژی ماساچوست فارغ‌­التحصیل شده است. او می­‌گوید:«من دوست دارم مهندسین ماهرتری برای توسعه­ مغولستان پرورش دهیم و برای تحقق این امر باید همه چیز از اول شروع شود.» در دهه­‌های گذشته، مغولستان که کشور کوچکی هم هست؛ سرمایه­‌گذاری زیادی بر روی تکنولوژی خود کرده و اکنون دارای شبکه­ اینترنتی خوبی است. اکثر خانه­‌ها مجهز به اینترنت هستند و چادرنشینان از تلفن همراه استفاده می­‌کنند. حتی در مناطق صحرایی دوردست اینترنت و تلفن همراه در دسترس است.

زورگانجین شاگردهایی مجازی دارد که درس­‌های برق و سیالات را از طریق اینترنت به آن‌ها درس می‌دهد اما او می­‌خواهد تا دانشجویانش را به آزمایشگاه­‌های مجهز واقعی ببرد. تونی کیم، دانشجوی دکترای مهندسی برق در استنفورد پذیرفت تا 10 هفته در مغولستان بماند و دانشجویان را با آزمایشگاه­‌های واقعی آشنا کند. کیم با سه چمدانی که آورده بود به سرعت کلاس را تبدیل به یک آزمایشگاه مجهز کرد و چون این واحد از نظر وزارت آموزش مغولستان پذیرفته نبود آن‌ها باید خارج از ساعت درسی خود در آن شرکت می­‌کردند. باتوشیگ مادر و پدرش را متقاعد کرده بود تا اینترنت خود را از یک مگابایت به 3 مگابایت ارتقا بدهند تا بتواند راحت­‌تر سخنرانی استادش را ببیند.

boygenius-7-7-921 نابغه

در چند سال گذشته بسیاری از دانشگاه­‌ها، از جمله هاروارد، کِلِچ و تگزاس بر روی آموزش مجازی سرمایه‌­گذاری کرده‌­اند. آن‌ها اعتقاد دارند این نوع آموزش ارزان­‌تر و قابل دسترس‌تر برای دانشجویان است.

سرانجام باتوشیگ به عنوان یکی از 88 دانشجوی خارجی در دانشگاه ماساچوست پذیرفته شد. و حالا در خوابگاه زندگی می­‌کند. کلاس­‌هایش شروع شده و او در کلاس‌­های شیمی، الکترونیک و بیولوژی شرکت می­‌کند. در کنار این‌ها عضو کلوب­‌های عکاسی و تنیس هم شده است. او تازه فهمیده که می­‌تواند به خوبی بیلیارد بازی کند. چند ماه پیش پدرش به من گفت:«باتوشیگ همیشه در حال فکرکردن است تا مشکلات را حل کند. او ایده­‌های زیادی دارد و به من می­‌گوید که می­‌خواهد کارهای بزرگی برای بشریت بکند. اگر کارهای بزرگی برای بشریت بکند در واقع کارهای بزرگی برای ما کرده است.»

لینک اصلی

مرضیه ابراهیمی
0 0 رای‌ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
1 دیدگاه
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback)‌های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه‌ها
ع.ب.تورک اوغلی
10 سال قبل

سلام-آفرین براین فرزندمغول مابایدتلاش کنیم که برای بشریت کارهای بزرگی کرده وتفاوت بین ملتهاراازبین ببریم همانطورکه استیوجابزعرب توانست دنیاراتغییردهدوخدمات اودرحدانیشتاین وادیسون است.پسرم تومیتوانی چونکه مردمان سرزمین توصدهاسال پیش باقانون زیبای یاسا دنیارامدیریت کردونظم وقانون رادردنیاحاکم کردهرچندکه بدخواهان ونژادپرستان شب پرست باپول های بادآورده وبادوختن دهن مردم برعلیه شماهاواجدادشماتبلیغات سوء میکنند.توهم میتوانی دنیارامتحیرکنی .