موزه شهر نیویورک آخرین موسسه فرهنگی است که با استفاده از هنر و با نمایشگاه عکس ” مسلمانان در نیویورک” قانون منع مهاجرت ترامپ را که مربوط به هفت کشور مسلمان میشود، به چالش میکشد. این نمایشگاه بی هیچ شکی عنوان میکند که زندگی مسلمانان بخشی ضروری از فرهنگ نیویورک است. طبق آمار MCNY (موزه شهر نیویورک) اخیرا حدود 270000 مسلمان در نیویورک و در هر پنج بخش آن زندگی میکنند. یعنی حدود سه در صد از جمعیت شهر. نمایشگاه عکس که شامل کارهای الکساندر آلند Alexander Alland ،اِد گرازدا Ed Grazda ،رابرت گرهارت Robert Gerhardt و مِل روزنتال Mel Rosenthal میشود، این گوناگونی جمعیت و تاثیری را که روی قانون، انرژی و قلب نیویورک داشته است ستایش میکنند.
مدیر MNCY ،ویدنی دونهاسر Whithney Donhauser در بیانیهای توضیح داد “این نمایشگاه ویژه در زمانی برگزار شده که محل زندگی مهاجران کشورهای مسلمان در سطحی ملی مورد بررسی موشکافانه قرار گرفته و حتی به چالش کشیده میشود.” در زمانی که ترس و جهالت تهدیدی شده برای ریشهکن کردن ارزشهای بنیادین آمریکا، این نمایشگاه زیرکانه زنان و مردان و کودکانی را نشان میدهد که این کشور را خانه خود میدانند.
با نمایش عکسهایی از سال 1940 تا روزهای حال حاضر، نمایشگاه با حرکت ساده و در عین حال رادیکالِ نشان دادنِ مسلمانان آنچنان که واقعا هستند، به نگاه غلط کلیشهای که در مورد آنها وجود دارد اعتراض میکند. مسلمانان مهاجر و متولد آمریکا را از بکگراندهای نژادی، قومی و فرهنگی چندگانه شامل عربها، ترکها، افغانها، آفریقاییآمریکاییها و لاتینها به نمایش میگذارد و نشان میدهد که تصویر و ارائه واحدی از زندگی مسلمانان وجود ندارد.
یکی از عکاسان این نمایشگاه به نام رابرت گرهارت، کسی است که از سال 2010 در شهرهای مختلف آمریکا از موارد متفاوتی از “فرد در حال عبادت در مسجد” عکس گرفته است. او پروژهاش را از زمانی شروع کرد که بر سر پیشنهاد جامعه مسلمان آمریکا در باب تبدیل کردن یک صومعه به مسجد و انجمن مرکزی در جزیره استاتن، داد و هوارهای زیادی بلند شده بود.
آتش خشم و خصومت عمومی در مقابل این ایده، گرهارت را برانگیخت که تصورات و تعصبات ملت را در برابر جامعه مسلمان بیازماید. او به هافینگتن پُست میگوید: ” من همهی این داستانها را دربارهی اینکه در مساجد چه میگذرد میشنیدم و حال آنکه هیچکس واقعا آنجاها نبوده است.”
با شروع پروژه در ماه رمضان 2010 گرهارت زندگی روزانه در مسجدی در بروکلین را ثبت کرد. او توضیح میدهد: “تقریبا همه چیز را میدیدم و به چشم هم نمیآمدم. هفتهای دو سه بار به این مسجد میرفتم، با بچهها بسکتبال بازی میکردم، در جلسات جوانان شرکت میکردم، در کلاسهای کاراته و همه جای مسجد.”
اوایل گرهارت انتظار داشت این پروژه حدود یک سال طول بکشد اما بعد از شش سال او هنوز هم میرود. او میگوید: “در اصل نقشهی من این بود که در همین یک مسجد در بروکلین کارم را انجام دهم اما مگر میتوانید داستان مسلمانان آمریکایی را با تنها یک مسجد بگویید.” از آن زمان او مکانهای عبادت را در شهرهایی از جمله اوکلاهاما سیتی، اوکلاهاما، فالز چرچ، ویرجینیا، بریج ویو، ایلینویز، فورت وین و ایندیانا دیده است.
یک عکس برجسته که گرهارت به آن اشاره میکند تصویری است از یک پلیس مسلمان در حال نماز خواندن در Park51 ، مرکز انجمن اسلامی منهتن که اغلب بهعنوان مسجد از آن استفاده میشود. تصویر افسری را نشان میدهد که در لحظه آرامی از عبادت زانو زده، یک کنتراست مغایر با جریان اسلامهراسی که مردم را از محل آن ساختمان دور نگه میدارد. گرهارت میگوید: “من اولین عکاسی بودم که اجازه یافتم از مسجد عکس بگیرم، راستش چون من تنها کسی بودم که چنین درخواستی کرده بودم.”
عکس گرهارت نشاندهندهی این عقیده است که مردم اغلب از چیزی میهراسند که آن را نمیفهمند یا ندیدهاند. بعد حتی یک عکس ساده میتواند روی این موارد خاص نور بتاباند و چهرهشان را بهعنوان انسانهای عادی آشکار کند، نه تهدیدهای ناشناخته.
گرهارت میگوید: “متوجهم که عکسهای من قرار نیست باورهای کسی را عوض کنند اما اگر بتوانند گفتگویی را آغاز کنند و مردم را وادارند که درباره آنچه واقعا در جهان میگذرد فکر کنند و نه آنچه به آنها میگویند، تاثیر خوب خودشان را گذاشتهاند.”
گرهارت شخصا به سمت خلق لحظات خاکی و بازگو کردنی در زندگی هرروزهی مسلمانان آمریکایی و برهم زدن باوری که نسبت به آنان وجود دارد، متمایل است. او میگوید: “من به دنبال لحظات روزانهام. چیزهای جزئی و ظریف. مردمی که نماز میخوانند، بچههایی که بسکتبال بازی میکنند. آن لحظات کوچک جهانی که برای همه یکسانند، چه مسلمان باشی و چه نباشی. ما همه مثل همیم.”
یک موزه نیویورکی دیگر، موزه هنر مدرن، با آویختن کار هنرمندان ملتهای مسلمان از دیوارهایش به فرمان اجرایی ترامپ واکنش نشان داد. علاوه بر این انتشارات غیرذینفع بریتانیایی Comma تصمیم گرفت که به خاطر نویسندگان عرب، نویسندگان اسلامی و پناهندگان از عناوین امریکایی صرفنظر کند. امید به اینکه موسسات فرهنگی بیشتری به رئیسجمهور نشان دهند که عقیده و موضعشان چیست.
That is a good tip especially to those new to the blogosphere.
Brief but very accurate information… Appreciate your sharing this one.
A must read post!