سبک موسیقی چیست؟ موسیقی پاپ چیست؟
هر شخصی صبح که از خواب بیدار میشود تا آخر شب که به خواب میرود، کارهای متفاوتی انجام میدهد که هر کدام از فرهنگ متفاوتی وارد زندگی او شدهاند. ممکن است لباسهایی بپوشیم که از فرهنگ اروپایی آمده و غذایی بخوریم که از فرهنگ ترکی آمده، با اعضای خانوادهمان روابطی بر اساس فرهنگ ایرانی و با دوستانمان روابطی بر اساس فرهنگ امریکایی داشته باشیم. به طور کلی اگر کمی به زندگی خود و دوستانمان چه در ایران و چه خارج از ایران دقت کنیم متوجه خواهیم شد که فرهنگهای متفاوت بر جنبههای گوناگون زندگی ما تاثیر گذاشتهاند. با ظهور تکنولوژی های ارتباطی پیشرفته در عصر جدید کمتر فرهنگی را میتوان یافت که همچنان دستخوش تغییر نشده باشد.
از آنجا که آهنگسازان هم در میان ما و در همین جوامع تاثیر پذیرفته از هم زندگی میکنند، کمتر موسیقی را میتوان یافت که متعلق به تنها یک تفکر و فرهنگ واحد باشد.
بررسی دقیق سبکهای موسیقی، به خصوص سبکهای به وجود آمده طی چند دههی اخیر کاری بسیار دشوار است. گاه با دقت در مبحث ژانر در موسیقی به واژههایی عجیب بر میخوریم: مثلا، راک پاپ اپرایی!
این نام گذاری برای سبک یا ژانر یک قطعهی موسیقی، از همان تلفیق فرهنگها و همچنین تاثیر گذاری سبکهای متفاوت موسیقی بر هم ایجاد شده است. اما نباید همواره به این نام گذاریها اعتماد کرد.
نخست آنکه باید متوجه این نکته بود که ژانر واقعی یک قطعهی موسیقی با ژانر تجاری آن متفاوت است. مابه ازای چنین تفاوتی را در سایر هنرها نیز میتوان مشاهده نمود. برای مثال در ادبیات ممکن است به دنبال رمانی با ژانر عاشقانه بگردید. این ژانر ادبی در فضای تجاری وجود دارد، ولی در فضای واقعی ادبیات چنین ژانری را نمیتوان یافت. این موضوع در موسیقی نیز مصداق دارد. در حقیقت بسیاری از سبکهایی که با آن ها آشنایی داریم در جرگهی سبکهای اصیل موسیقایی نمی گنجند و نامگذاری آنها تنها با اهداف تجاری صورت میگیرد. هدف این نوشتار بررسی سبک هایی در موسیقی است، که نام گذاری آنها تابع شاخص هایی برخاسته از دل همان سبک است.
در مبحث موسیقی کلاسیک متوجه شدیم که موسیقی کلاسیک، موسیقی است دقیق، و واژهی کلاسیک به دو دسته از انواع موسیقی تعلق دارد. یکی آن دسته از موسیقیها که دقیق هستند و دیگری به موسیقی های دوره ای از تاریخ که پس از باروک و قبل از رمانتیک وجود داشته. در مورد موسیقی پاپ هم با همان مشکلی مواجهیم که در موسیقی کلاسیک. واژهی پاپ به دو دسته از انواع موسیقی تعلق میگیرد. یکی به سبکی از موسیقی که همه با آن تا حدودی آشناییم برای مثال آثار مایکل جکسون. و دیگری انواع موسیقی مردمی یا مردم پسند از جز گرفته تا متال.
پس میتوان انواع موسیقی را در یک دسته بندی اساسی به دو گروه تقسیم کنیم، یکی کلاسیک و دیگری پاپ. این دسته بندی را برای انواع موسیقی میتوان به کار برد، برای مثال، در ایران موسیقی محلی یا فولکلور نواحی خراسان که توسط کشاورزان و مردم محلی آن منطقه به دلایل گوناگون از جشن گرفته تا مراسم مذهبی اجرا میشود را میتوان موسیقی پاپ و موسیقی اساتیدی همچون محمد رضا شجریان را موسیقی کلاسیک به حساب آورد.
بی شک تا به حال متوجه این نکته شدهاید که برخی افراد گروهی چون بیتلها را یک گروه پاپ و برخی دیگر آنها را گروهی در سبک راک می دانند، که البته هر دو دسته درست قضاوت میکنند. بیتلها به طور کلی گروهی است مردم پسند و غیر کلاسیک، پس در دستهی گرو های پاپ قرار دارد و از طرفی موسیقی این گروه در سبک راک است.
آغاز شکل گیری موسیقی پاپ به هزاران و شاید میلیون ها سال پیش باز میگردد، در حقیقت هیچ کسی نمیداند که موسیقی پاپ از چه زمانی پا به عرصهی وجود نهاده است. یعنی معلوم نیست که انسانهای اولیه در ابتدا از موسیقی برای تفریح و پر کردن اوقات فراغت خود استفاده میکردهاند (پاپ) یا اینکه ابتدا موسیقی توسط جادوگران یا بزرگان قبیله در مراسمهای خاص در شرایط خاص اجرا میشده (کلاسیک). اما مسلم، حضور همزمان این دو گونه موسیقی از ابتدا تا به امروز است.
قدیمی ترین متن مکتوب و نت نگاری شده، به دست آمده از یک موسیقی پاپ مربوط به حدود سال ۱۳۰۰ میلادی است، یعنی چیزی حدود ۱۵۰ سال پس از قدیمی ترین آثار به دست آمدهی کلاسیک. البته نت نگاری به شیوه امروزی از حدود سال های ۱۶۰۰ به بعد رواج یافت و منظور من از متن نت نگاری شده همان نشانههایی است که در آن زمان صرفا برای نشان دادن کمی بم تر یا زیرتر شدن صدا به کار می رفته.
اما سبک موسیقی پاپ که در ابتدا از آن صحبت شد تنها کمی قبل از راک به وجود آمد، یعنی حدود دههی ۴۰ـ۵۰ میلادی. در این سبک که ممکن بود تنها با ساز اجرا شود یا همراهی ساز و خواننده را در خود داشته باشد تا حدود زیادی از عناصر موسیقی کلاسیک استفاده میشد. ساز بندیها تا حدودی شبیه ارکسترهای کوچک و خانگی کلاسیک بود، به جز اینکه از درامز که در موسیقی جز استفادهی فراوان داشت به جای پرکاشنهای موسیقی کلاسیک استفاده شد. بداههنوازی هم مانند سایر موسیقی های مردمی (پاپ)جزئی جدا نشدنی از این موسیقی بود. به مرور زمان با پیشرفت تکنولوژی و ابداع سینتی سایزرها، موسیقی الکترونیک بیش از پیش وارد این سبک از موسیقی شد تا جایی که امروزه کمتر موسیقی پاپی را میتوان یافت که تماما از سازهای ارکستری استفاده کرده باشد. در طی زمان و با پیشرفت این موسیقی سبکهایی همچون ترنس و دیسکو نیز در زیر مجموعهی همین سبک به وجود آمدند که از خصوصیات ترنس و دیسکو میتوان به درامز و باس با صدای بسیار بلند و کر کننده اشاره کرد.
بر خلاف تصور همگان موسیقی پاپ هیچ گاه محبوب ترین موسیقی میان مردم ـ یا به تعبیری پاپ ترین سبک از موسیقی های پاپ ـ نبوده. از اواخر قرن نوزدهم تا حدود دهه ی ۵۰ میلادی سبک جز از پرطرفدارترین سبکهای موسیقی بوده و پس از آن تا اواسط دههی نود سبک راک و از آن زمان تا به امروز موسیقی متال و رپ پرطرفدارترین سبک های موسیقی بودهاند.
قصد دارم تا در این جا به همان نکتهای بپردازم که در ابتدای بحث به آن اشاره شد. درست است که می توان تقسیم بندی های متفاوتی برای موسیقی قائل شد، اما این تقسیم بندی ها همواره در مورد همهی قطعات موسیقی صدق نمی کنند. مخصوصن اینکه به سختی می توان آثار یک آهنگساز یا خواننده را در یک سبک موسیقی گنجاند. برای مثال، گروه متالیکا، که از نامش نیز پیداست باید در سبک موسیقی متال بررسی شود. اما سبک تمامی موسیقیهای این گروه متال نیست. بسیاری از آهنگ های آنها در سبک راک و حتی برخی در سبک پاپ جای میگیرند. همین طور برای خوانندهای چون مایکل جکسون، معروف به سلطان پاپ، که برخی آثار او در سبک راک جای دارند.
سبک موسیقی پاپ
هم نسبت به قدیم نیست که همه ی سیر مشخصیو جلو برن چندین مدل به سبک پاپ اضافه شده ک بعضی از خواننده ها بدون داشتن اطلاع وارد میشن بهشوو تصوراتتو از اهنگ بهم میریزن .این همه اهنگ پوچ و بیمعنی میاد بیرون بجاش اهنگهای خوبو باس زیر زمینی پخش کنن.چرا اخه