در طول تاریخ، حفاری معدن زغال یک شغل خطرناک و درعین حال ضروری بوده است. علیرغم ابداعات ایمنی و سلامت و توسعه صنعتهای انرژی جدید، باز هم نمیتوانیم از این واقعیت فرار کنیم که این شغل همچنان بر طبق آمار، خطرناک‌ترین شغل روی زمین است.

حفاری در یک معدن زغال، انگلستان، دهه 50

با توجه به آمار دپارتمان حزب کارگر آمریکا، یک کارگر در صنعت استخراج زغال‌سنگ، شش برابر کارگران هر صنعت خصوصی دیگری در دنیا، در معرض مرگ بدلیل خطرات و سختی‌های مربوط به کارش است.

جدیدترین آمارها نشان میدهند که از هر 100,000 کارگر معدن زغال، 25 نفر سالانه می‌میرند.

کارگران معدن بریتانیایی، انگلستان، دهه 30

اما آنچه وحشتناک است اینست که این آمار تنها در سالهای اخیر به شکل قابل توجهی کاهش یافته است. حتا تا سال 2006 آمار تلفات در صنعت حفاری معدن زغال، تقریبا دو برابر آمار جاری بود. از هر 100,000 نفر در صنعت زغال، 58 نفر سالانه می‌مردند. و این آمار مربوط به بعد از موجهای ابداعات ایمنی در طول قرن بیستم بود. زمانیکه این عکسها گرفته شدند، آمار مرگ بسیار بسیار بالاتر بود.

وقت ناهار در معدنی در کلورادو، تاریخ نامعلوم

حتا آن کارگرانی که در طول سابقه کاریشان نمی‌میرند، اغلب رنج میکشند.

میزان بیماریها و جراحتهای مرتبط به کار نیز در مقایسه با دیگر صنعتها خیلی بیشتر است. کارگرانی که در زمینهای رویی حفاری کار میکنند، بطور میانگین  دو بار از مرخصی استعلاجی در دوران کاری خود استفاده کنند. و آنهایی که زیر زمین کار میکنند، مجبورند سه بار مرخصی بگیرند و در بیشترین مدتی  که میتوانند جراحتهای ناشی از کار را درمان کنند.

کارگران معدن، انگلستان، دهه 30

تاثیرات خطرناک حفاری زغال بر سلامتی را میتوان به وضوح در مشکل ریه‌های کارگران معدن دید. با توجه به “انجمن ریه آمریکا” و “گروه پاکسازی هوا” ، آلودگی زغال‌سنگ، سالانه تقریبا 13,000 نفر را در دنیا میکشد.

کارگر معدن روس، دهه 40

در سال 2004 این میزان مرگ، حدود 24,000 نفر در سال بود. این میزان در جریان تلاشهای بین‌المللی برای کاهش مصرف کربن، پایین آمده است.

کارگر معدن فرانسوی، دهه 40

در این رابطه، 30 درصد پخش آلودگیهای دی‌اکسید کربن در آمریکا به خاطر مصرف زغال است. در مورد ملتهای دیگری مثل چین که حتا بیشتر به سوخت فسیل وابسته‌اند، این مقدار بالاتر است.

گرفتن دستمزد در یک اداره حفاری، تاریخ نامعلوم

اما همچنان ما نمیتوانیم جمع‌آوری و مصرف این ماده خطرناک را متوقف کنیم. چرا؟ چون به طرز باورنکردنی‌ای  به آن وابسته‌ایم.

شرکت حفاری ولز، دهه 30

علیرغم وجود جایگزینها و منابع انرژی کمتر مضر، زغال الکتریسیته بیشتری از گاز، باد و ترکیبات نیروی هیدرو‌الکتریک ، در سرتاسر جهان تولید میکند.

معدن زغال دوپونت، آمریکا، تاریخ نامعلوم

بیش از نیمی از تمام الکتریسیته‌ای که هر روز مصرف میشود، همچنان با زغال تامین میشود.

زغالی که امروزه استفاده میشود، خیلی دیرتر از آنهایی که در این عکسها می‌بینید برداشت نشده‌اند.

کارگران لهستانی در حال کار در یک معدن فرانسوی، سال 1934

بطور متوسط هر شخص در سال گذشته 3.7 تن زغال را در جریان فرستادن ایمیل، شارژ کردن یک تلفن، استفاده از ماشین ظرفشویی و هزاران کار روزانه بی ضرر دیگر مصرف کرده است.

کارگران بریتانیایی در حال کمک به یکدیگر، دهه 50

ایالات متحده آمریکا به تنهایی نیاز به حفاری 1.12 بیلیون تن از زغال دارد تا بتواند اموراتش را بگذراند.

اگر این میزان مصرف آمریکا ثابت بماند، که احتمالا نمی‌ماند، به این معنی است که ایالات متحده در یک دورنما تنها به اندازه 200 سال از منابع زغال باقیمانده دارد که میتواند از زمینهای متعلق به آمریکا برداشت شود.

ملی سازی یک معدن در انگلستان، سال 1946

دیر یا زود باید جایگزینی برای زغال بیابیم. به خاطر محیط و به خاطر کارگران معدن در سرتاسر جهان، بیایید امیدوار باشیم که این اتفاق زودتر بیفتد. هرچه سریعتر روی ظهور تکنولوژی برای منابع نیرو هزینه کنیم، سریعتر از این وابستگی خطرناکمان به زغال رهایی می‌یابیم.

 لینک اصلی